“ไปกันเถอะ” ฐานทัพวางแก้วกาแฟลง แล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้ามต้องแหงนหน้าจนคอตั้งบ่าเพื่อมองหน้าเขา
“เอ่อ...คุณทัพอิ่มแล้วเหรอคะ” ชายหนุ่มไม่ตอบ เขาปรายตามองเธอเพียงแวบเดียว แล้วก้าวเท้าเดินออกจากซุ้มไปทันที พวงดอกแก้วรีบคว้าเอาประเป๋าถือมากอดไว้แล้วเดินเร็วตามเขาไป เธอมีสิทธิ์ถาม แต่เขามีสิทธิ์ที่จะไม่ตอบสินะ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เรียกกำลังใจให้ตนเอง
รถยุโรปคันหรูค่อยๆเคลื่อนไปบนท้องถนนในเมืองหลวง อุณหภูมิเย็นจัดบนรถทำให้พวงดอกแก้วต้องห่อไหล่ กอดตัวเองแน่นขึ้น มือบางลูบต้นแขนทั้งสองข้างเร็วๆอยู่บ่อยครั้ง ทำให้คนขับรถที่ปรายตามองอยู่เป็นระยะขมวดคิ้วมุ่น เมื่อรถจอดติดไฟแดง ฐานทัพจึงเอี้ยวตัวดึงเอาเสื้อสูทที่พาดอยู่กับเบาะของตน ส่งให้คนขี้หนาว พวงดอกแก้วรับมาถือไว้อย่างงงๆ
“ผมจะไม่ปรับอะไรเพื่อคุณ แต่เป็นคุณที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับสิ่งที่ผมชอบ ผมชอบอากาศเย็
