ตอนที่ 15
“เอาละทั้งสองคน พอได้แล้ว รีบพาพี่เข้าไปในงานดีกว่า จะได้หาอะไรกินมั่ง หิวเหมือนกัน” มือเรียวยกขึ้นลูบท้องเป็นวงกลม พออาการปวดหัวปวดตาหายไปจนหมด ทีนี้ความหิวก็เข้ามาแทน หลังจากนั้นก็ค่อยสอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ชัดเจนและกระจ่างใจ มือเรียวยื่นออกไปจับมือน้องสาว แล้วเดินเข้าไปในบริเวณงานอย่างเขินอายเล็กน้อย แต่เมื่อเข้าไปถึงในบริเวณที่จัดงานจริงๆ ก็สามารถทำตัวให้กลมกลืนกันคนอื่นได้เป็นอย่างดี
ด้วยเพราะโต๊ะที่จัดไว้ให้นั่งตอนนี้มีชายหนุ่มหญิงสาวหลายเดินมานั่งแทนที่แล้ว ปิยาพัชรและจันฑีราจึงพากัญญาพัชรไปนั่งหลบมุมอยู่ใกล้ๆ กับต้นไม้ประดับขนาดพอประมาณ
ปิยาพัชรหันไปเอ่ยปากบอกพี่สาวว่าให้นั่งรออยู่กับจันฑีราก่อน ส่วนเธอจะรีบไปตักอาหารมาให้รับประทาน แต่สายตาก็ได้เห็นรอยเปื้อนบนใบหน้าพี่สาวเสียก่อน
“ว้าย! ตายแล้วพี่มัดหวาย ไปทำอะไรมาคะนี่ ทำไมหน้าตาและผมเผ้าเป็นแบบนี้”
“มีอะไร
