ผมอึดอัด เจ็บ อยากร้อง อยากดิ้นรน อยากตะโกนบอกพี่เมฆว่าผมไม่ไหวแล้ว แต่พี่เมฆที่แยงลิ้นเข้าออกในปากของผมกลับทำให้ผมเจ็บๆ ลืมๆ เหมือนฝัน แต่แล้วพี่เมฆก็ดึงนิ้วออก พร้อมๆ กับถอนปากออกจากผม
“พีช พี่ขอนะ”
ผมอึ้งฟังสิ่งที่พี่เมฆบอก ก่อนพี่เมฆจะเดินไปที่กองเสื้อผ้า หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าสะพาย หลอดเมื่อคืน
“พี่เมฆครับ ผมกลัวเจ็บ”
ผมรู้ชะตากรรมของตัวเองต่อจากนี้ แต่ความอยากลองอยากรู้ก็มีมาก ถ้าพี่รุ้งทนได้ ผมก็ต้องทนได้ เพื่อผมจะได้ขึ้นสวรรค์สุดๆ ไม่ต่างจากที่พี่รุ้งส่งเสียงโหยหวนขนาดนั้น
“เชื่อใจพี่ แล้วพีชจะติดใจ จนลืมรูอื่นๆ ไปเลย”
พี่เมฆบอกให้ผมคุกเข่าทำท่าคลาน 4 ขา จากนั้นพี่เมฆก็เข้าประกบด้านหลัง บีบเจลใสออกมาชโลมดุ้นดำ จากนั้นก็ป้ายที่รู... แยงนิ้วเข้าไปเบาๆ
“ซี้ด... พี่เมฆ”
ผ
