ผมมองตามร่างอวบอัดของพี่นวล ที่เดินไปด้านข้างของตัวบ้าน และก็เพิ่งเห็นว่าพี่นวลจอดจักรยานไว้มุมนั้น รู้ได้ทันทีว่าคนทั้งคู่นัดแนะ ไม่อย่างนั้นพี่นวลไม่เอาจักรยานไปจอดไว้ในมุมลับตาที่คนด้านนอกจะไม่เห็น
ผมเดินเข้าไปในห้องครัว เห็นพี่เมฆใส่กางเกงเรียบร้อย ใส่เสื้อแต่ยังไม่ได้กลัดกระดุม สีหน้าพี่เมฆเรียบเฉย ไม่แสดงความตกใจที่เห็นผม หรือจะพูดให้ถูกก็คือ ไม่ตกใจที่ผมมาเห็นมากกว่า
“พี่เมฆทำแบบนี้ทำไม”
“ทำอะไร”
“ก็ที่พี่ทำเมื่อกี้”
“ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ เรื่องธรรมดา”
“ที่พี่เอากับพี่นวลมันเป็นเรื่องธรรมดาเหรอ พี่พูดอย่างนี้ได้ยังไง”
“แล้วพี่ต้องเอากับใครล่ะ ถึงจะไม่ธรรมดา”
“พี่เมฆ นี่พี่หมายความว่าอะไร หรือว่าพี่... พี่ไม่อยากยุ่งกับผมแล้ว”
“พีชเองต่างหากที่ไม่อยากยุ่งกับพี่ เป็นไงล่ะไ
