Out to be :: CHAPTER 1 ภาพบาดตา [70%]
1225 คำ
ฉันทิ้งตัวลงนอนต่อเพราะเมื่อคืนคิงเล่นงานฉันหนักเกินไป ดีนะที่มีเรียนช่วงสิบโมงถึงเที่ยง ดังนั้นพอถึงเวลาใกล้ไปเรียนฉันก็ลุกขึ้นมาทำธุระส่วนตัวสวมชุดนักศึกษาที่เป็นระเบียบ เนื่องจากเวลาไปเรียนฉันมักจะเรียบร้อยมากเพราะเอาเข้าจริง ฉันเป็นพวกแต่งตัวไม่ค่อยเก่งสักเท่าไหร่ เอาชีทงานใส่กระเป๋าผ้าและหิ้วถุงขยะลงจากบันไดบ้าน จังหวะนั้นก็เห็นแม่กำลังจัดแจงอาหารบนโต๊ะโดยมีพ่อนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
“ผิงไปเรียนก่อนนะคะ”
“ไม่กินข้าวก่อนเหรอลูก?”
“ไม่เป็นไรค่ะ ผิงนัดกับน้ำหนึ่งไว้” ตอบคนเป็นแม่และนั่งสวมรองเท้าผ้าใบสีขาวเสริมส้นพลางหันไปยิ้มให้กับพวกท่าน หากแต่ว่าสายตาของพ่อที่มองมาค่อนข้างดุ พ่อฉันเป็นคนดุมากสมกับชื่อเฮียเข้มนั่นแหละ แต่ถึงหน้าตาจะดุก็อ่อนโยนกับลูกและเมียนะจะบอกให้
“เดินทางดีๆ”
“ค่ะพ่อ”
ยกมือไหว้พ่อกับแม่ฉันก็เอาถุงขยะมาทิ้งที่หน้าอู่ซ่อมรถที่กว้างใหญ่และมีรถหรูหลากหลายคันมาจอดรอซ่อม อันที่จริงอู่ของพ่อฉันค่อนข้างมีชื่อเสียงทั้งเรื่องการซ่อมรถที่ดีมาก ถ้าพ่อลงมือบอกเลยว่าลูกค้าชอบสุดๆ ที่สำคัญพ่อบอกว่าคิงคือมือขวาของพ่อเลยนะ เพราะคิงเก่งมากแม้จะอายุเพียงแค่ 18 ปีเท่านั้น ราวกับมันเป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบก็เลยทำมันออกมาได้ดี
ปกติฉันมักจะนั่งรถเมล์จากบ้านมาที่มหาลัยเอกชนที่สอบเข้าด้วยความสามารถของตัวเอง ฉันอายุ 19 เรียนปี 1 คณะนิเทศศาสตร์ สาขาวารสารมีเพื่อนสาวอยู่หนึ่งคนชื่อว่าน้ำหนึ่ง เป็นน้องสาวของแฟนพี่เคลียร์ เพิ่งจะรู้ก็ตอนที่น้ำหนึ่งเล่าให้ฟังเนี่ยล่ะ อะไรจะบังเอิญกันขนาดนั้นล่ะ ฉันเจอกับน้ำหนึ่งตอนที่เธอเข้ามารับน้องแรกๆ น้ำหนึ่งเป็นสาวน้อยใสซื่อมาก เป็นลูกคุณหนูที่แบบไม่มีเพื่อน เราสองคนได้จับคู่กันเล่นกิจกรรมผ่านด่าน จากนั้นก็เลยสนิทสนมกันมาตั้งแต่ตอนนั้น
“ผิง! ทางนี้” น้ำเสียงเล็กสดใสพร้อมยกแขนขวาโบกเรียกฉันจนคนที่นั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ มองเราสองคนอย่างมึนงง ฉันรีบจ้ำอ้าวเดินมานั่งตรงข้ามน้ำหนึ่งที่ฉีกยิ้มกว้างและนั่งกินขนมปังปิ้งอยู่ จากนั้นก็ดันมันมาตรงหน้าฉันพร้อมนมร้อนของโปรดเราสองคน
“ขอบใจนะที่ซื้อมาฝาก”
“พรุ่งนี้เป็นคิวของผิง อย่าลืมปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้ชาเขียวของเรานะ”
“ไม่ลืมแน่นอน” ฉีกยิ้มกว้างให้กับน้ำหนึ่งระหว่างรอเข้าเรียน เรามักจะผลัดกันซื้อของกินมาฝากกันทุกครั้งที่มาเรียน
“เลิกเรียนไปเดินห้างกันดีไหม?”
“เอาสิ อยากไปซื้ออะไร”
“อยากไปซื้อเสื้อผ้าสวยๆ”
“เสื้อผ้าของหนึ่งมีเยอะ ซื้อทุกวันเลยนะ” ฉันบ่นเพื่อนสาวที่ซื้อเสื้อผ้าเป็นว่าเล่น ถึงจะรู้ว่าบ้านของน้ำหนึ่งร่ำรวยเธอเป็นลูกคุณหนูที่พ่อกับแม่ตามใจก็เถอะ เล่นซื้อทุกวันแบบนี้เสียดายเงินแทน
“รอบนี้เราจะซื้อให้ผิงด้วย”
“ไม่เอา”
“ห้ามปฏิเสธนะ ผิงแต่งตัวไม่เก่งเลย เราถึงต้องช่วยไง” มีอีกสิ่งหนึ่งที่น้ำหนึ่งมีคือเป็นแฟชั่นนิสต้าตัวแม่ น้ำหนึ่งเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวเก่งและแต่งตัวสวยมาก ทุกครั้งที่นัดเจอกันน้ำหนึ่งจะแต่งตัวได้เข้ากับตัวเองแบบสุดๆ “ผิงช่วยเราไว้เยอะเลยนะ ทั้งเรื่องเรียนเรื่องส่วนตัว”
“เพื่อนกันนี่นา”
“ใช่ เพื่อนกันก็ต้องรับของขวัญจากเพื่อน โอเค?” เหนื่อยจะพูดกับน้ำหนึ่ง พอเห็นฉันนิ่งไปก็ฉีกยิ้มกว้าง เรื่องเรียนน่ะไม่เท่าไหร่แต่เรื่องส่วนตัวบางทีฉันก็ไม่เชิงช่วยหรือเปล่า น้ำหนึ่งดันไปชอบเพื่อนชายของพี่เคลียร์ที่เคยเจอกันตอนไปเดินห้างโดยบังเอิญ จากนั้นน้ำหนึ่งก็เลยติดพี่เคลียร์หนักมากเพราะมีเป้าหมายคือพี่ฟินน์เพื่อนพี่เคลียร์ “กินดีกว่าจะได้เข้าเรียน”
หลังเลิกเรียนฉันกับน้ำหนึ่งก็มาเดินเล่นที่ห้างทุกวัน เนื่องจากฉันมักจะแวะเข้าร้านหนังสือทุกครั้งเพื่อหานิยายไปอ่านเป็นความชอบส่วนตัวและอยากจะมีเล่มนิยายเป็นของตัวเองบ้างสักครั้งในชีวิตนะ ถึงจะเพิ่งเริ่มก็ถือว่าไปได้สวยจริงๆ ขนาดเรื่องที่ฉันแต่งนิยายจะเป็นความลับอยู่ก็เถอะนะ
“ชุดนี้เหมาะกับผิงมาก” น้ำหนึ่งเอาชุดสีขาวเป็นชุดเดรสรัดรูปบอดี้คอน คล้องคอเข้าเอวจับจีบย่นและชายกระโปรงจะสั้นมากๆ จนฉันส่ายหน้าไปมาแต่น้ำหนึ่งก็ไม่ยอมหันไปยื่นชุดนี้ให้พนักงานเตรียมจ่ายเงินให้ ทั้งที่ฉันจะจ่ายเองแต่เพื่อนรีบห้ามทันที “กลับถึงบ้านสวมชุดนี้ส่งรูปมาให้ดูด้วย ตกลงนะ”
“จ้า” ขัดอะไรเพื่อนได้บ้างล่ะ พอน้ำหนึ่งได้ชุดที่ต้องการประมาณสามสี่ชุดเราก็จับมือเดินกินชานมและเดินดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยกระทั่งปะทะเข้ากับคู่รักคุ้นตาที่จับมือกันกระหนุงกระหนิง “พี่เคลียร์”
“อ้าว ขนมผิง น้ำหนึ่ง”
“พี่สอง! หนึ่งคิดถึงพี่สองจัง” เพื่อนรีบวิ่งตรงไปสวมกอดพี่ชายของตัวเองก็คือพี่สองแฟนหนุ่มของพี่เคลียร์พี่สาวของคิง เธอทำหน้าไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่เมื่อต่อสายหาใครบางคนและคนๆ นั้นดันไม่ยอมรับ
“ผิงเจอคิงบ้างหรือเปล่า? พี่โทรไปไม่ยอมรับ ไม่รู้ว่าไปตีกับใครอีกก็ไม่รู้”
“ยังไม่ถึงเวลาคิงทำงานนี่คะ เรียนอยู่หรือเปล่า” พี่เคลียร์ส่ายหน้าไปมากดต่อสายหาคิงอีกครั้งสุดท้ายเขาก็ไม่รับสายจากพี่สาวของตัวเอง จนพี่เคลียร์ถอนหายใจพลางยื่นถุงพลาสติกสองสามถุงมาให้ฉัน
“ผิงว่างไหม พี่ฝากผิงเอาของกินไปให้คิงที่คอนโดที นี่คีย์การ์ดสำรองของพี่”
“เอ่อ จะดีเหรอคะ?”
“ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ บอกพี่ได้”
“ไม่ค่ะ ว่างค่ะเดี๋ยวผิงเอาไปให้คิงที่ห้องเองก็ได้” ใบหน้าสวยฉีกยิ้มกว้างราวกับมีแผนยังไงยังงั้น คงไม่ได้อยากให้ฉันไปหาน้องชายเธอหรอกใช่ไหม แม้ความสัมพันธ์ของฉันกับคิงจะเป็นความลับ แต่พี่สาวของเขารู้ดีว่าฉันชอบน้องชายเธอมากแค่ไหน
“ขอบใจนะผิง”
“เจอกันที่มหาลัยนะผิง อย่าลืมเรื่องชุดด้วย”
“อืม” น้ำหนึ่งโบกมือให้ฉันและควงแขนพี่ชายกับพี่เคลียร์ หันมาขยิบตาให้ไม่ต้องบอกก็รู้คงจะอยากเจอเพื่อนพี่เคลียร์มากกว่าเจอพี่ชายกับพี่สะใภ้ซะมากกว่า ร้ายนักนะเพื่อนฉันเนี่ย
[70%]
*-----------------------------------------*
- ผู้เขียน
