ตอนที่ 8

569 คำ
“คุณฟาเบียนครับ บริษัทเราไม่ไหวแล้วนะครับ ขาดทุนแม้แต่เงินเดือนพนักงานยังแทบไม่มีจ่ายแล้วตอนนี้!”ไมเคิลบอกนายเสียงเครียด “ฉันรู้แล้ว!” “แล้วเราจะทำยังไงกันดีครับ” มือยกขึ้นกุมขมับพยายามทำโปรเจคใหญ่เพื่อหวังกอบโกย แต่สุดท้ายกลับล้มเหลวเงินจากบริษัทไอดีลอนหมดหายภายในพริบตา ก้อนสุดท้ายคือเงินเดือนพนักงาน ควรทำอย่างไรดีไม่อยากปิดบรษัทที่สร้างมาด้วยมือตัวเองเลย “เงินเหลือเท่าไหร่ตอนนี้”ถามลูกน้องเสียงเครียด “สองพันล้านครับ” “หักค่าใช้จ่ายแล้วเหลือเท่าไหร่” “เหลือประมาณห้าร้อยล้านครับคุณฟาเบียน” กัดฟันข่มความเจ็บปวด ใช่แล้ว... เขารู้ดีจุดจบในวันนี้มาเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่ฝีมือไอ้คาเอล มันตามกัดไม่ปล่อยสกัดกั้นทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะ “จัดการทำสัญญาเลิกจ้าง จ่ายเงินเดือนพนักงานล่วงหน้าสามเดือนให้เรียบร้อยด้วย”ฟาเบียนสั่งงาน นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เขาพอจะทำได้ “ครับคุณฟาเบียน”   คาเอลกระตุกยิ้มมุมปาก เขาเดินทางมาเกือบครึ่ง ทุกอย่างเป็นไปตามแผนหากไม่ผิดจากที่คาดการณ์ฟาเบียนต้องไปทำงานร่วมกับบริษัทไอดีลอนที่ประเทศไทยแน่ ตอนนี้ฝึกเรียนภาษาไทยมาเกือบปีดูเหมือนเขาจะพูดคล่องมากเสียด้วย ตอนนี้เขากำลังจะเปิดสาขาที่ประเทศไทย และอเมริกา อยากได้พนักงานมีฝีมือ บริษัทซีเจคเองก็มีพนักงานใช้ได้หลายคน หากเรียกตัวมาคงไม่ปฏิเสธแน่ หยิบโทรศัพท์เพื่อติดต่อเลขาหน้าห้อง “ค่ะท่านประธาน” “ประกาศรับสมัครพนักงาน ในตำแหน่งฝ่ายผลิตสองพันคนให้ทีนะครับ” “ฝ่ายผลิตสองพันคนเหรอคะ!” “ใช่ครับ” “ได้ค่ะท่านประธาน” อังเดรมองเจ้านายด้วยความงุนงง ไม่คิดว่าเขาจะเปิดรับพนักงานมากขนาดนั้น “ทำไมถึงรับมากขนาดนั้นล่ะครับ” “ฉันกำลังจะเปิดบริษัทผลิตมือถือ แล้วก็คอมพิวเตอร์รวมถึงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เลยต้องรับพนักงานฝ่ายผลิตน่ะสิ”ชายหนุ่มอธิบาย เขาไม่เคยได้ข่าวมาก่อนเลย ว่าท่านประธานจะเปิดบริษัท ขนาดอยู่ใกล้ชินกันพอสมควร “ท่านประธานไปวางแผนมาตอนไหนครับ”อังเดรลอบถาม “ก็พักใหญ่แล้ว พอดีมีคนไว้ใจจัดการเรื่องโรงงานให้ ฉันแค่ออกแบบผลิตภัณฑ์บางส่วนแล้วก็นำเสนอแนวคิดกับพนักงานเท่านั้นเอง” อยู่ด้วยกันหลายเดือนสำหรับอังเดรก็เชื่ออยู่ว่ามีฝีมือ แต่ไม่อยากเชื่อว่ามีความสามารถในการปกปิดข่าวเสียด้วย “ผมว่าผมเลือกนายไม่ผิดเลยนะครับ” “ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”คาลสนับสนุน “ชมฉันไปก็ไม่ได้โบนัสเพิ่มหรอกนะ”ชายหนุ่มพูดติดตลก คาเอลยกท่อนแขนดูเวลาแล้วลุกยืน หยิบสูทสวมทับแล้วจัดให้เรียบร้อย มองบอดี้การ์ดทั้งสองคน “พวกนายสองคนไปเตรียมตัวด้วย อีกสองวันเราจะเดินทางไปเมืองไทยกัน” “ได้ครับ”สองคนรับปากทันที ร่างสูงสาวเท้าออกจากห้องทำงาน เป้าหมายต่อไปของเขาคือเมืองไทย และการเข้าควบกิจการไอดีลอนไม่นานหรอกพิมพ์วลีและฟาเบียนจะต้องอับจนหนทาง และกลายมาเป็นหมาจนตรอกที่ต้องคลานมาหมอบแทบเท้าเขา
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม