หมับ!
ข้อมือถูกจับคนตัวเล็กหน้าซีดเผือด ผู้ชายคนนี้ทำไมทำเรื่องน่าละอาย ทั้งที่รู้ว่าพี่สาวมีสามีอยู่แล้ว
“คุณพิมพ์ ผมคิดถึงคุณมากรู้หรือเปล่า ทำไมคุณต้องปฏิเสธผมไปแต่งกับไอ้ฝรั่งบ้านั้นด้วย!”
“อย่ามาทำบ้าๆ กับฉันนะ คุณสุรเชษฐ์!”เธอตวาดแว๊ด สีหน้าไม่พอใจ
“ผมไม่สนใจอะไรแล้ว ผมต้องการคุณคนเดียวคุณพิมพ์ ผมรักคุณมานานแล้วรู้หรือเปล่า!”
ใบหน้าโน้มหาแพรววรินหลบเลี่ยงจนริมฝีปากเขาจุมพิตแก้มนวล เธอทั้งดิ้น ขัดขืน อย่างเอาเป็นเอาตายจนอีกฝ่ายทนไม่ไหวใช้ลำตัวทาบทับลงมาเพื่อพันธนาการ
“ปล่อยฉัน ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”หญิงสาวกรีดร้องเสียงลั่น เหตุใดลูกน้องถึงไม่เข้ามากันเลยสักคน
“ไม่มีใครช่วยคุณได้หรอกคุณพิมพ์ ลูกน้องคุณป่านนี้คงโดนไล่ไปอยู่ข้างล่างหมดแล้ว”
“ไอ้ชั่ว ฉันจะฆ่าแก!”เธอกัดฟันแน่น
“ก่อนจะฆ่าก็เป็นของผมก่อนก็แล้วกัน!”
มือบางคลำหาอุปกรณ์ป้องกันตนเอง หยิบได้ที่เขี่ยบุหรี่
ผลั่ก!
ฟาดไป
