แพรววรินมองเห็นแววตาคู่นั้นเธอรู้ดีว่า ชายคนนี้ไม่ได้เต็มใจช่วยเหลือเลย เพียงแค่ต้องการทำร้ายเธอด้วยตนเองเท่านั้น
“ขอบคุณมาก”เธอตอบกลับ พยายามลุกยืน
ความเจ็บร้าวทั่วเรือนร่างทำเอาคนตัวเล็กกัดฟันแน่น ไม่อยากขอความช่วยเหลือจากชายใจร้าย ขนาดเธอถูกทำร้ายยังพูดจาหยาบคายใส่ไม่เปลี่ยน ก้าวเดินอย่างเชื่องช้าและระมัดระวัง บอดี้การ์ดสองคนชำเลืองมองกันก่อนก้าวไปยืนด้านหลังเจ้านาย
รองเท้าส้นสูงสร้างปัญหาให้เธอไม่น้อย หัวเข่าปวดเสียจนไม่อยากขยับตอนนี้มันเริ่มบวมแล้ว จังหวะก้าวแม้ระมัดระวังแต่ไม่อาจทานทนต่อความเจ็บ เท้าจึงสะดุดหินส่งให้ร่างกายถลาเข้าหา
ตุบ!
ใบหน้าอยู่ตรงแผงอก แผ่นหลังถูกโอบกอดกลิ่นโคโลญจ์ลอยแตะจมูก คนตัวเล็กชะงักใช้มือดันแผงอกเพื่อผละห่าง แต่อีกฝ่ายกลับกอดรัดไว้แน่น
“อยากได้ฉันไปนอนบนเตียงแทนไอ้พวกนั้นไหม ฉันเก่งนะจะบอกให้”เขาหัวเราะ
“อย่ามาหยาบคายคุณคาเอล แล้วกรุณาปล่อยฉันด้วย!
