“รีน่าจะสัมภาษณ์เพื่อนร่วมงานก่อนไหมครับ”
เฟรดร์ดิโค้เดินมาหยุดใกล้หญิงสาว พลางยกมือขึ้นไปโอบรอบเอวบางด้วยกิริยามองดูสบายๆ แต่จริงๆ แล้วเขาต้องการประกาศให้รู้ชัดด้วยการกระทำว่า หญิงสาวแสนสวยผู้นี้เป็นของใคร เมื่อได้เห็นสายตาของพนักงานหนุ่มๆ ที่จ้องมองอัลรีน่าตาเป็นมัน
เพราะกำลังสบายใจกับเรื่องที่แอบเป็นกังวลมานาน อัลรีน่าจึงลืมตัวไม่ได้สนใจปัดป้องเมื่อเฟรดร์ดิโค้ได้เอื้อมแขนมาโอบเอวเธอไว้
“เอาไว้ไปทำงานแล้วค่อยคุยกันอีกทีก็ได้ค่ะ” หญิงสาวเอ่ยตอบอย่างโล่งอก พร้อมยิ้มหวานให้คนตัวใหญ่ที่ยืนแนบชิดตัวเธออยู่
“ถ้างั้นทุกคนกลับไปทำงานได้ ยกเว้นป้าสมศรีที่อยู่ก่อน”
เฟรดร์ดิโค้รู้สึกขัดเคืองไม่พอใจ เมื่อพนักงานหนุ่มคนหนึ่งยิ้มกว้างให้อัลรีน่า กว่าจะเดินออกจากห้องทำงานได้ก็เหลียวมองหญิงสาวจนวินาทีสุดท้าย ชายหนุ่มลอบถอนหายใจยาว อาการแบบนี้จะเรียกว่าหึงลมออกหูได้หรือเปล่า ซึ่งเป็นกิริยาที่เขามี
