ตอนที่ 15
ปากดี
Wawa Talk
ตั้งแต่ฉันย้ายออกจากบ้านกรุงโรมกลับมาอยู่คอนโด กรุงโรมก็ดูหงุดหงิดตลอดเวลา เขามักจะเรียกฉันเข้ามาบ้านเขาแทบทุกวันเพื่อให้มาทำนู้นทำนี่ มีครั้งหนึ่งเขาเรียกฉันมาเพียงเพราะเขาหากางเกงตัวเองไม่เจอ แต่ด้วยความที่ไม่อยากมีปัญหาฉันเลยยอมตามใจเขา
“เร็วได้มั้ยยัยเฉิ่ม”
“ได้ค่ะ” ฉันรีบตอบกลับไปแล้วหันไปผัดข้าวในกระทะต่อ วันนี้ฉันโดนโทรเรียกมาบ้านเขาตั้งแต่ตีห้าเพียงเพราะมาทำข้าวผัดกุ้งให้เขา และไม่ได้ทำเพียงจานเดียวแต่ต้องทำใส่กล่องไปอีกยี่สิบกล่อง
ไม่รู้ทำไมกรุงโรมถึงไม่ยอมโทรสั่งร้าน ถ้าจะต้องการเยอะขนาดนี้
“เอาของฉันมาเสิร์ฟก่อน” กรุงโรมบอกเสียงเรียบ ฉันจึงหันไปเบาแก๊สและเดินตักส่วนของเขาไปให้
“นี่ค่ะ ส่วนใส่กล่องเหลืออีกแค่ห้ากล่องก็เสร็จแล้วค่ะ”
“อือ”
กริ๊ง กริ๊ง
เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ฉันหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจับยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาเป็นใคร
“สวัสด
