ตอนที่8 เมีย
1377 คำ
ตอนที่ 8
เมีย
“กรี๊ด เจ็บ เอาออกไป ฮือ”
วาวาร้องลั่นเมื่อความใหญ่โตกระแทกเข้าไปในดอกไม้บานฉ่ำเต็มแรง ร่างบางดิ้นไปมาเผื่อหนีจากความเจ็บปวดที่ได้รับ เลือดบริสุทธิ์สีแดงสดไหลอาบท่อนเอ็นแกร่ง ภายในบีบรัดมันแน่นจนร่างหนาถึงกับนิ่วหน้า ไม่ใช่เฉพาะเธอที่เจ็บ คนที่โดนรัดแน่นก็เจ็บไม่แพ้กัน
“ฉิบหาย ครั้งแรกเหรอวะ” กรุงโรมสบถกับตัวเอง มือหนาลูบศีรษะคนตรงหน้าแผ่วเบา ยิ่งน้ำตาสีใสไหลอาบแก้มก็อดสงสารไม่ได้
“ไม่ร้องนะ ฉันจะทำเบาๆ สัญญาเลย”
ใบหน้าสวยสะบัดไปมา กรุงโรมเลยเข้าไปกอดเธอไว้แนบแน่นพร้อมทั้งลูบหลังแผ่นเนียนอย่าวปลอบโยน พร้อมทั้งพรมจูบไปทั่วลำคอระหงและไล่ลงมาจนถึงเนินอกอวบอิ่ม
“อย่าเกร็งนะ” เขาบอกด้วยเสียงนุ่มก่อนจะใช้ลิ้นร้อนวนรอบยอดปทุมสีสวย ดูดดึงเต้าอวบให้เธอลืมความเจ็บด้านล่าง
“อะ อ๊า กรุงโรม”
“ว่าไงครับเมีย”
“ฉัน อื้อ ขยับหน่อย” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มผ่อนคลาย กรุงโรมจึงเริ่มขยับความใหญ่โตออกมาจนเกือบหลุดออกจากกัน
“อ๊ะ อื้อ”
มือหนาจับเรียวขาสวยพาดเอวเขาไว้ก่อนจะกระแทกเขาไปทีเดียวเต็มรักจนร่างบางกระตุกเกร็ง
“อ๊ะ ซี้ด อย่ารุนแรงนักสิคะ”
“เสียใจคนสวย ฉันทำเบาๆ ไม่เป็นวะ” เอวสอบกระแทกเข้ามาในจังหวะรุนแรงอีกครั้ง ไม่เหมือนความอ่อนโยนในตอนแรกที่เขามอบเพื่อหลอกล่อเธอเลยสักนิด
“อ๊ะ เบาหน่อย”
เล็บเรียวจิกลงบนบ่าแกร่งเพื่อระบายความเสียว กรุงโรมก้มลงดูดต้นคอระหงแล้วเร่งจังหวะกระแทกเข้ามาจนร่างบางสั่นคลอน
“อื้อ แน่นฉิบหาย”
วาวาเริ่มชินกับความรุนแรงนี้เขามอบให้ ตอนนี้ความเจ็บได้หายไปแล้วแทนที่ด้วยความเสียวซ่านแทน
“ซี้ด กรุงโรมฉัน อ๊า”
“ปล่อยมาครับเมีย”
ริมฝีปากร้อนประกบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มพร้อมทั้งกระแทกความใหญ่โตเข้าไปเพื่อช่วยส่งเธอให้ถึงฝั่ง ไม่นานร่างบางก็กระตุกเกร็ง หญิงสาวหอบหายใจราวกับวิ่งมาเป็นกิโลแต่ไม่ทันได้พักเหนื่อย ตัวเธอก็ถูกอุ้มขึ้นทั้งที่ขาเธอยังเกี่ยวรัดเอวสอบไว้
“ว้าย คุณจะทำอะไร”
“พาเธอไปอาบน้ำไง”
มือหนาบีบบั้นท้ายนุ่มเต็มแรงพร้อมทั้งกระแทกเสยความใหญ่โตเข้าไปภายในเต็มรัก
“อ๊า กรุงโรม แรงไปแล้วนะคะ”
“เธอออกจะชอบ” กรุงโรมกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์พร้อมทั้งกระแทกความใหญ่โตเข้ามาในท่าอุ้มเธออยู่อย่างนั้น จนกระทั่งร่างบางกระตุกเกร็งอีกครั้ง
“อ๊ะ กรุงโรม เร็วหน่อย”
“จะเสร็จเหรอครับเมีย”
“อื้อ เลิกแกล้งฉันสักที” มือเล็กฟาดลงบนอกแกร่งด้วยความหมั่นไส้ กรุงโรมหัวเราะชอบใจก่อนจะเร่งจังหวะตามใจเธอ
“อ๊ะ อื้อ มันร้อนไปหมด”
“พร้อมกันนะครับเมีย”
ความสุขของทั้งคู่ทะลักออกมาพร้อมกันแต่ถึงอย่างนั้นกรุงโรมก็ยังไม่คิดจะปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ เขาอุ้มเธอไปหยุดยืนข้างอ่างอาบน้ำแล้วจึงประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากนุ่มร้อนแรง
ไฟรักถูกจุดขึ้นอีกครั้งมือหนาบีบคลึงเต้าอวบเต็มแรง พร้อมทั้งก้มลงดูดยอดปทุมแรงไม่แพ้กัน
“อ๊า กรุงโรม”
“แอ่นมาครับเมีย” มือหนาฟาดลงบนเต้าอวบอิ่มจนร่างบางสะดุ้งต้องแอ่นหน้าอกให้เขาเชยชม
“ดีฉิบหายเลย”
กรุงโรมจับร่างเล็กที่กำลังสั่นเป็นลูกนกยืนลงบนพื้นข้างขอบอ่างก่อนจะให้เธอโน้มตัวไปจับขอบอ่างไว้ ส่วนเขาเองก็ยืนอยู่ด้านหลังเธอไม่ยอมห่างจากร่างบางแม้วินาทีเดียว
เพียะ เพียะ
ฝ่ามือหนาฟาดลงบนบั้นท้ายงอนอย่างมันเขี้ยวก่อนจะก้มลงฟัดบั้นท้ายขาวอย่างอดไม่ไหว
“อ๊า ทำอะไรคะ อ๊ะ อย่ากัดนะ” ร่างบางสะดุ้งเมื่อฟันคมกัดลงบนแก้มก้นของเธอ เธอกำลังจะหันร้องประท้วงแต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นครางออกมาเมื่อกรุงโรมแยกขาเธอออกจากกันและกระแทกความใหญ่โตเข้ามาเต็มรัก
“กรี๊ด มันแรงไปแล้วนะคะ คนบ้า”
“หึหึ ขอโทษ พอดีผัวเธอชอบความรุนแรง”
วาวาก่นด่าเขาอยู่ในใจ อยากจะตะโกนด่าออกมาแต่ทำไม่ได้เพราะความรุนแรงป่าเถื่อนของอีกคนเรียกเสียงครางจากเธอแทนคำด่า
พายุร้อนแรงก่อตัวขึ้นภายในห้องน้ำลูกแล้วลูกเล่า จนกระทั่งวาวาแทบจะล้มทั้งยืนนั่นแหละคนหื่นกามถึงยอมหยุดและอาบน้ำให้เธออย่างที่บอกเมื่อสองชั่วโมงก่อน
“อื้อ คุณมันหื่น อดอยากมาจากไหน”
“หึหึ โทษตัวเองเถอะที่ทำให้ฉันคลั่งขนาดนี้”
กรุงโรมอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนจะพาเธอไปนอนบนเตียงพร้อมทั้งแต่งตัวให้เสร็จสรรพ
“อื้อ ไม่เอาแล้วนะคะ”
“นอนเถอะ ฉันไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก” พูดจบคนเจ้าเล่ห์ก็จูบลงบนหน้าผากเนียน เมื่อเห็นว่าเธอหลับลงจึงแยกออกไปอาบน้ำอย่างอารมณ์ดี
กรุงโรมใช้เวลาในห้องน้ำนานกว่าปกติเพราะต้องกำราบลูกชายตัวโตที่แข็งขึ้นเพียงเพราะคิดถึงผิวเนียนนุ่ม ใบหน้าสวยและเสียงคราวหวานๆ ของคนที่นอนอยู่บนเตียง
เขาต้องจัดการตัวเองอยู่พักใหญ่ กลัวถ้าออกไปทั้งแบบนี้จะไปจับร่างบางบนเตียงฟัดต่อ หลังจากเสร็จภารกิจในห้องน้ำกรุงโรมจึงเดินอารมณ์ดีออกมา แต่แล้วสีหน้าก็ต้องหงุดหงิดขึ้นเมื่อเห็นร่างบางกำลังพยายามจะลุกจากเตียง
“จะไปไหน!?”
วาวาสะดุ้งก่อนจะหันไปทางกรุงโรมและตอบเสียงเบาค่ะ
“กลับบ้านค่ะ”
“ใครอนุญาตให้เธอกลับ” เสียงเข้มดุดันขึ้น กรุงโรมสาวเท้ามายืนกอดอกมองคนบนเตียงนิ่ง เขาอุตส่าห์ใจดีให้เธอพักแต่เธอยังคิดจะหนีอีก
“แต่พีพีมารอรับวาอยู่ด้านล่างนะคะ” และเหมือนชื่อบุคคลที่สามจะทำให้ความหงุดหงิดของกรุงโรมเพิ่มขึ้นไปอีก เขาผลักเธอลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมเธอไว้
“มันเป็นใคร!?”
“มันไหนคะ?” คนใสซื่อที่ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองถามออกมา นาทีต่อมาเสื้อที่เธอสวมใส่อยู่ก็ถูกกระชากออก
“ว้ายยย คุณจะทำอะไรคะ”
“ทำให้เธอไม่มีแรงแรดไปหาผู้ชายหน้าไหนอีกไง!”
“แต่พีพีเป็นลูกน้องของพี่วาดีลนะคะ เราไม่ได้มีเรื่องเชิงชู้สาวกันสักหน่อย”
“เออ ต่อให้อยากมี ฉันก็ไม่อนุญาต” พูดจบกรุงโรมก็ดันขาเรียวให้แยกออกจากกันและกระแทกความใหญ่โตเข้าไปเต็มรัก
ร่างบางสั่นสะท้าน ผวาเข้ากอดคนตัวโต
“อ๊า คนบ้า มันเจ็บนะ”
“ดี เจ็บแล้วจำด้วยว่าฉันมีสิทธิ์เป็นผัวเธอคนเดียวเท่านั้น”
“อ๊ะ เบาหน่อยค่ะ”
“ถ้าฉันเห็นเธอยุ่งกับผู้ชายหน้าไหนอีก มันจะลงนรกส่วน เธอได้นอนจมเตียงแน่วาวา” บทรักร้อนแรงดำเนินต่อไปอย่างดุเดือน รุนแรงกว่าตอนแรกมากเพราะอารมณ์โกรธาของกรุงโรม
กว่ากรุงโรมจะหายหงุดหงิดและพอใจก็ทำเอาวาวาเป็นลมคาอกเขา นั่นแหละเขาถึงได้ยอมปล่อยเธอ แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ดูแลเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเป็นอย่างดี
กริ๊ง กริ๊ง
คิ้วเข้มขมวดขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์วาวาขึ้นมาดู เมื่อเห็นชื่อที่โชว์อยู่หน้าโทรศัพท์ก็ยกยิ้มมุมปาก
“ฮัลโหล คุณวาวาอยู่ไหนครับ ลูกน้องกรุงโรมไม่ยอมให้ผมผ่านไปได้เลย”
“วาวาอยู่กับกู”
“กรุงโรม!”
“เออ แล้วเลิกยุ่งวุ่นวายกับเมียกู ไม่อยากนั้นมึงจะไม่มีแม้แต่โอกาสที่ได้มองหน้าเธอ”
- ผู้เขียน
