ตอนที่ 38
หนี
วาวาร้องไห้จนหลับไป เธอใช้เวลานอนไปนานพอสมควรอาจจะเพราะด้วยความอ่อนเพลียและฤทธิ์ยาที่เธอกินเข้าไปด้วยเลยทำให้เธอหลับยาวมาจนถึงช่วงหัวค่ำ
ก๊อก ก๊อก
“คุณวาวาคะ ป้านิ่มเองค่ะ”
ป้านิ่มแม่บ้านประจำบ้านของกรุงโรมค่อยๆ เปิดประตูเข้ามาอย่างระมัดระวัง เธอเดินเข้ามาพร้อมกับถ้วยข้าวต้มและยาแก้ปวดสำหรับหญิงสาว
“ป้านิ่มยังไม่กลับบ้านอีกเหรอคะ” วาวาพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เนื่องจากปกติป้านิ่มจะทำงานถึงสี่โมงเย็นเท่านั้น ยิ่งช่วงหลังมานี้ที่วาวาย้ายมาอยู่บ้านกรุงโรม เขาจึงบอกให้ป้านิ่มกลับตั้งแต่บ่ายสองด้วยซ้ำ
“คุณโรมบอกให้ป้าอยู่ดูแลคุณวาค่ะ คุณโรมเขาห่วงคุณวามากนะคะ”
“เหรอคะ”
สิ่งที่ป้านิ่มบอกไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีใจสักนิด แต่เธอก็ยังส่งยิ้มให้ป้านิ่มเพราะไม่อยากให้ป้านิ่มคิดมากเรื่องเธอและกรุงโรม
หญิงสาวยอมทานข้าวทานยาตามคำสั่งของกรุงโรม ไม่ไ
