ตอนที่ 36
เตือน
เช้าตรู่ของอีกวัน กรุงโรมตื่นขึ้นมาด้วยความร้อนใจเนื่องจากหญิงสาวข้างกายเกิดอาการหนาวสั่นตัวร้อนเหมือนจะเป็นไข้ เขาจึงเร่งโทรหาน่านฟ้าเพื่อให้มาดูอาการของวาวาแต่น่านฟ้ากลับไม่รับสาย แน่ล่ะตีห้าแบบนี้ใครจะตื่นมารับสายเขากัน
“วารอโรมแป๊บหนึ่งนะ” กรุงโรมคลายอ้อมกอดปล่อยร่างบางให้นอนลงบนเตียง เขาลุกออกจากเตียงแล้วจึงดึงผ้าห่มมาห่มให้เธอด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเนื่องจากใบหน้าหวานละมุนซีดเซียวจนน่าเป็นห่วง
เขาก้มลงจูบหน้าผากเนียนแผ่วเบาก่อนจะเดินออกจากบ้านตรงไปยังบ้านน่านฟ้าทันที เขากดกริ่งและตะโกนเรียกเพื่อนเสียงดังอยู่หน้าบ้านโดยไร้ซึ่งความเกรงใจใดใดทั้งสิ้น เพราะตอนนี้เขามีความร้อนใจมากกว่าเกรงใจเป็นพันเท่า ถ้าน่านฟ้ายังไม่ออกมามีหวังเขาได้เผาบ้านน่านฟ้า
“ไอ้น่านฟ้า!”
“...”
“ไอ้หมอ ตื่นโว้ย ตื่นสิวะ”
“...”
“ถ้ามึงไม่ตื่น กูเผาบ้านมึงแน่”
แกร๊ก
น่านฟ้าเปิดประตูบ้านออกมา
