"กูใช้ให้ไปซื้อถุงยาง มึงจะรัองไห้ทำเหี้ยอะไร"
"ฮึก...มะ หมวยเจ็บรู้มั้ย ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ ทำไมต้องให้หมวยรับรู้เรื่องแย่ๆแบบนี้ด้วย ฮึก..."
"มึงเจ็บ หึ!! แค่นี้มันยังน้อยไป"
"....."
ฉันก้มหน้าร้องไห้สะอื้นออกมาจนแทบจะกลั้นใจ มันเจ็บปวดมากจริงๆ ฉันเฝ้ารอวันที่จะได้พบเขามาตลอด หวังว่าเราจะพูดคุย และปรับความเข้าใจกัน แต่...มันกลับแย่ไปหมดทุกอย่าง
"ไปดิวะ !!" เหมันต์ตะคอกเสียงดังลั่นงห้อง
ปั่ง! เสียงประตูห้องนอนถูกปิดกระแทกเสียงดังลั่น
ฉันไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ร้องไห้ออกมาอยู่อย่างนั้น อยากจะกลับบ้านก็ไม่ได้ เพราะเหมันต์ขู่เอาไว้
"ฮึก ฮือๆ..ฮือ...อึก" ฉันเปล่งเสียงร้องไห้ออกมาจนสุดเสียง เมื่อความเจ็บปวดมันยิ่งปะทุในใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อคิดย้อนกลับไปในตอนนั้นที่เรายังรักกัน แล้วมาตอนนี้ ที่เขาใจร้ายกับฉันขนาดนี้ มันเจ็บเจียนตาย
เพร๊ง~ ฉันสะดุ้งโหยง เมื่อจู่ๆ ฉันก็ได้ย
