“ไหนลองบอกกูมาสิ ว่าเมื่อกี้มึงได้ยินอะไรบ้าง”
“หมวยไม่ได้ยิน อื้อ...” ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อเหมันต์ออกแรงบีบปลายคางของฉันแรงขึ้นเป็นเท่าตัว
“มึงโกหก !!” มือหนาสะบัดออกจากปลายคางฉันอย่างแรงจนหน้าฉันหันไปตามแรงสะบัดของมือเหมันต์
“....” ฉันเม้มปากแน่น เหมันต์ดูเหมือนจะโกรธฉันเอามากๆ
“มึงจะขึ้นไปรอกูบนห้องเองดีๆ หรือจะให้กูลากมึงขึ้นไป”
“ปะ ไปเองหมวยขึ้นไปเอง”.
“ไปสิ มึงจะยืนอยู่ทำซากอะไร !!” เหมันต์ตะคอกเสียงดังอีกครั้งจนฉันสะดุ้ง แล้วรีบหันหลังให้เขาก่อนจะรีบขึ้นไปบนชั้นสองไปรอในห้องของเหมันต์ตามที่เขาสั่ง
@ภายในห้อง
สมองของฉันยังคงคิดถึงเรื่องที่เหมันต์คุยกับลูกน้อง เขาทำเรื่องผิดกฎหมายจริงๆ ฉันควรจะเตือนเขามั้ยว่ามันไม่ดี ฉันไม่อยากให้เขาทำ ไม่อยากให้เขาไปยุ่งกับเรื่องพวกนั้น
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ รู้สึกกระวนกระวายใจมากจริงๆ นั่งแทบไม่อยู่กับที่ ฉันลุกขึ้นเดินวนไปรอบๆห้อง
