“พ่อกับแม่มึงว่าไง ถ้ากูไม่ได้บริษัทกับบ้านของกูคืน มึงก็ไสหัวไปซะ !!”
“....” ฉันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเหมันต์ แล้วก้มหน้าร้องให้สะอื้น
ฉันรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่มีศักดิ์ศรี แต่จะให้ฉันทำยังไง จะให้หนีไปที่ไหน บ้านก็กลับไม่ได้
“มึงจะร้องไห้ทำเหี้ยอะไร หุบปากกูรำคาญ !!” เหมันต์ตวาดเสียงดังลั่น
“เหมันต์ ช่วยหมวยด้วย พ่อจะบังคับให้หมวยแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ฮึก...”
“มึงก็เคยมีผัวมาแล้วตั้งกี่คน จะกลัวทำไม” น้ำเสียงที่แสนจะเย็นชาเอ่ยขึ้น คำพูดของเขามันสร้างความเจ็บปวดให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมากจริงๆ
เรื่องพวกนี้เขาไปรับรู้มาจากไหนกัน...
“เหมันต์ ฮึก....”
“งานในบริษัทกูทำไม่ได้เรื่อง อะไรก็ทำไม่เป็นสักอย่าง”
“จะให้กูช่วย ไหนลองบอกเหตุผลกูมาสักข้อหน่อย ว่าทำไมกูต้องช่วยมึง”
เหมันต์พูดพรางนั่งลงตรงหน้าฉัน ก่อนจะใช้เรียวนิ้วช้อนปลายคางของฉันขึ้นให้มองหน้าเขา
น้ำตาฉันมันไหลออกมาไม่ขาดสาย
