ปลายฝนยิ้ม มองดูก็คล้ายกับอาการพึงพอใจ แต่แล้วกลับท้วงไปว่า “วันศุกร์ดูจะช้าไปไหมคะ ขอเป็นมะรืนนี้ก่อนเที่ยงดีกว่าค่ะ”
ผู้จัดการฝ่ายที่อาสาเมื่อครู่ส่งยิ้มแห้ง ๆ มาให้ ตอบรับพร้อมนึกแช่งชักอยู่ในใจกับความเคี่ยวของนายจ้างที่อายุห่างกันเกินกว่ารอบ
ปลายฝนเห็นสีหน้าก็พอรู้ความคิดของทางนั้น แต่หาได้สนใจไม่ หันไปมองยังทางหลังห้องประชุมเล็ก เมื่อมีเสียงถามถึงแผนพัฒนาบุคลากร สนทนากันเป็นครู่ ค่อยคุยเรื่องงบที่ปลายฝนจัดแจงหั่นทิ้งจากปีก่อนสามสิบเปอร์เซ็นต์ทุกแผนก ด้วยเหตุผล ต้องการลดต้นทุนของบริษัท รวมถึงสวัสดิการที่เคยให้ จำพวกค่ารักษาพยาบาล สวัสดิการเรื่องเที่ยวประจำปีและการอบรมสัมมนาถูกตั้งเงื่อนไขให้เข้มงวดมากขึ้น
จนห้องประชุมพากันเงียบไปหมด เมื่อหมดวาระการประชุมแล้ว ปลายฝนกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องเอ่ยถามอีกที
“ใครมีหัวข้ออะไรนอกเหนือจากนี้จะเสนออีกไหมคะ”
หัวหน้าฝ่ายประชาสัมพั
