ตอนที่17
วันที่เขาลากตัวซินดี้ออกไป
หยางหลงนั่งมองซินดี้ที่นั่งก้มหน้ามองมือตนเองราวกับว่ามันจะงอกนิ้วเพิ่มได้
“มานี้สิ”
“คุณหยางจะให้ซินดี้ทำอะไรค่ะ” เสียงหวานสั่น
“บอกให้มานั่งตรงนี้ อย่าถามมาก” หยางหลงกระชากซินดี้ให้นั่งลงข้างๆด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ยิ่งเห็นเธอชักชาอิดออดยิ่งโมโห กดจมูกลงบนซอกคอขาวอย่างรวดเร็วแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว ‘ไม่รู้สึกอะไรเลย’
ยิ่งซุกไซร้ยิ่งรู้สึกเหม็นจนทนไม่ไหว ผละตัวออกจากร่างซินดี้ แล้วลุกขึ้นไปเรียกลูกน้องอีกคนเข้ามา
“นายจัดการต่อแล้วกัน”
เมื่อรับมาแล้วก็ต้องเช็คของตามธรรมเนียม หยางหลงก็ให้ลูกน้องทำเป็นประจำอยู่แล้ว ก่อนจะสั่งให้อาจางไปทำงานบางอย่าง
ร่างสูงใหญ่นั่งมองสองร่างที่กำลังโรมรันกันบนเตียงใหญ่ ส่งเสียงครวญครางออกมาไม่หยุดด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่นานอาจางก็นำของที่สั่งมาให้ หยางหลงรับมาแล้วไล่ลูกน้องทุกคนออกไป
“ใช่สิ” เสียงทุ้มออกคำสั่ง
“น้ำหอม
