[14] จะพยายาม

1320 คำ

1 อาทิตย์ผ่านไป... หนึ่งอาทิตย์ที่ฉันเอาแต่นอนอุดอู้อยู่แต่ในห้อง ฉันไม่ได้นอนร้องไห้ฟูมฟายอะไรนะ มันแค่รู้สึกโล่งๆ สมองมันไม่สั่งการ รู้สึกไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากทำอะไร นอกจากนอนอย่างเดียว ทุกๆวันฉันจะพิมพ์แชทไปหาพี่ป่า พิมพ์เสร็จแล้วฉันก็ไม่ได้กดส่งไปนะ ฉันกดลบข้อความทิ้ง ฉันว่าฉันต้องบ้าไปแล้วแน่เลย อาการน่าจะหนักพอตัว หรือว่าฉันควรจะไปหาหมอดีนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งฟุ้งซ่าน ขืนฉันอยู่แต่ในห้องแบบนี้ฉันต้องเป็นบ้าจริงๆแน่ "เฮ้อ ไปหารินดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เอาโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋า ฉันไม่ได้บอกรินว่าจะไปหามัน เพราะยังไงสะวันนี้มันก็ไม่มีเรียน ก็คงจะเลี้ยงลูกอยู่บ้านนั่นแหละ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่บ้านของริน เพื่อนเลิฟของฉัน ฉันปั้นหน้าให้ตัวเองดูปกติที่สุดก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ฉันไม่อยากให้รินมันเป็นห่วง "ฮ๊าย ชะนี^_^" ฉ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม