2
901 คำ
วงกาแฟในช่วงเข้า ๆ ที่ร้านโก๋ตี๋ ใจกลางตลาดนั้น มีอันต้องหยุดหัวข้อสนทนากันอย่างออกรส ทั้งหัวข้อการเมืองและการมุ้ง
เพราะรถยนต์ยุโรปคันโตที่เคลื่อนเข้ามาจอดอย่างเงียบกริบ
ความแพงและความหรูของรถ ยังทำให้ทุกคนต้องตาค้างอยู่แล้ว แต่เมื่อเจ้าของเรือนร่างอะร้าอร่ามเปิดประตูก้าวลงมาจากรถ
อวดช่วงขาเรียวยาว ความขาวเนียนไม่ต้องพูดถึง ไร้ไฝฝ้าราคี
ไม่เฉพาะท่อนล่าง ท่อนบนก็ชวนให้วาบหวิวได้ไม่น้อย ทั้ง ๆ ที่เป็นเสื้อผ้าค่อนข้างมิดชิดก็ตาม ทว่า...หน้าอกหน้าใจลูกกลม ๆ สองลูกที่กำลังกระเพื่อมไหวอยู่ในนั้นมากกว่าที่ทำให้ผู้อยู่ในวงกาแฟเผลอกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
ใบหน้าพริ้มเพราของหญิงสาว แม้จะเป็นใบหน้าสด ไม่ได้ผ่านการแต่งใด ๆ เลย มีเพียงแค่ลิปมันทาปากบาง ๆ เท่านั้น
หากแต่มันเป็นใบหน้าที่ชวนฝันเหลือเกิน
ปากนิด จมูกหน่อย แก้มระเรื่อด้วยเลือดฝาดของหญิงสาว บ่งบอกถึงความแข็งแรงของเซลผิว
นี่คือ ทอฝัน!
ไม่เฉพาะรูปร่าง น้ำเสียงและกิริยาที่แสดงอาการนอบน้อมถ่อมตนของหล่อน ก็สามารถกระตุ้นหัวใจของชายหนุ่มน้อยใหญ่ให้ลุกโพลงได้ไม่ยาก
นี่มันหญิงสาวในฝันชัด ๆ
“สวัสดีค่ะทุก ๆ คน”
“หวัดดีครับ”
ตาเชื่อม ผู้อาวุโสที่สุดรับไหว้หญิงสาว ขณะที่ตาเฒ่ารายอื่น ๆ มีอาการตะลึง ปากคอสั่นเหมือนทำอะไรไม่ถูก
ไม่มีใครทันได้คิดหรอกว่า จู่ ๆ เช้าวันนี้ จะทำให้บรรยากาศที่ไม่สู้จะรื่นรมย์เท่าไรนัก กลับมาสว่างเจิดจ้าราวกับนางฟ้ามาโปรดของจริง
“มีอะไรให้รับใช้ครับ” ตาเชื่อมถาม ท่าทางดูจะออกหน้าออกตาเป็นพิเศษ แน่ละ เป็นใครก็ต้องรู้สึกยืดเป็นธรรมดา แม้จะรู้ว่าหญิงสาวอย่างทอฝันไมได้นิยมชมชอบคนแก่ แถมเป็นคนแก่ที่ไม่ได้มีอะไรอย่างตาเชื่อมด้วยแล้ว
ทว่ามันก็น่ายินดีอยู่ไม่น้อยเพียงแค่ได้สนทนาก็ตาม
“มีเรื่องรบกวนจริง ๆ ด้วยค่ะคุณตา”
ตาเชื่อมสะดุ้งในใจ แอบคิดว่า ถ้าเรียกอาจะทำให้ยืดกว่านี้
หญิงสาวขยับเข้ามาในวง ตาเชื่อมรีบเลื่อนเก้าอี้ให้หล่อน
กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ราคาแพงมาก ไม่ใช่น้ำหอมราคาถูกดาษดื่นที่หาซื้อได้ตามตลาดคลองถมอย่างแน่นอน…โชยแตะจมูกของทุกคน
สดชื่นดีเหลือเกิน!
“ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง...ยินดีให้ความช่วยเหลือครับ ในฐานะคนบ้านใกล้เรือนเคียง”
“จริง ๆ นะคะ ขอบคุณมากค่ะ”
หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้ ร่องอกเพียงวับ ๆ แวม ๆ ก็ทำเอาเพศผู้ที่เหลือบแลเห็นเผลอกลืนน้ำลายเหนียวคอ
“เรื่องอะไรกันครับ” ตาเชื่อมถามต่อ
“หนูอยากได้คนสวนค่ะ อยากได้หนุ่ม ๆ แข็งแรง ๆ อึด ๆ ทน ๆ ค่ะ ไม่ไหวคนงานเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยอดค่อยทนเลยค่ะ”
หนุ่มวัยใกล้โลงต่างหันสบตากันอย่างมีความหมายและแอบกลืนน้ำลาย
“ชะ..ใช่ครับ คนหนุ่ม ๆ สาว ๆ เดี๋ยวนี้ทำงานไม่ค่อยทนกัน อ้ายผมก็ดันแก่แล้ว ไม่งั้นละก็...”
หญิงสาวหัวเราะคิกคักเมื่อได้ยินคำพูดของชายชรา “คุณตาอย่าเลยค่ะ งานหนักมาก เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งลำบากหนูซะเปล่า ๆ ไหนจะต้องดูแลคุณพ่อ หนูก็แย่แล้วละค่ะ”
“จริงสิ พูดถึงคุณพ่อของคุณหนู ท่านเป็นไงบ้างล่ะครับ”
“เรื่อย ๆ ค่ะ แต่ต้องดูแลทำกายภาพบำบัดค่ะ”
“อ้อ ครับ ขอให้คุณพระคุ้มครองนะครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณตา อย่าลืมนะคะเรื่องที่หนูบอก”
“ไม่ลืมหรอกครับ”
“งั้นหนูขอตัวนะคะ”
หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้น แล้วยกมือไหว้ลาทุกคน
หนุ่มใหญ่วัยใกล้โลงมองตามร่างสมส่วนที่เดินกลับไปที่รถ แล้วรถยุโรปคันโตก็หมุนล้อจากไปอย่างเงียบกริบ ทิ้งเอาไว้เพียงกลิ่นหอมบาง ๆ จากน้ำหอมของหญิงสาวเท่านั้น
“เนี่ยเหรอวะ ลูกสาวคุณธาริน นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์” ตาเชื่อมโพล่งออกมาเหมือนยังอยู่ในอาการเคลิ้มไม่หาย
“ช่าย ทำไมล่ะ”
“กูไม่เชื่อว่าจะเป็นลูกสาวน่ะซี่” ตาเชื่อมว่าเสียงดัง ขณะที่คนอื่น ๆ ก็พยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วยกับคำพูดของตาเชื่อมผู้อาวุโส!
“จะเป็นใครก็ช่างเถอะน่า ไมได้เกี่ยวกะพวกเราซักหน่อย” อีกคนว่า
“นั่นซี” ตาเชื่อมเห็นด้วย “ใครมีลูกหลาน ล่ำ ๆ บึ่ก ๆ ก็หาให้เธอหน่อยซี่ เสียดายข้าไม่มี”
“แต่ข้ารู้สึกจะมีอยู่คน เพียงแต่ไม่รู้มันจะสนใจทำไหมนะ”
คนที่โพล่งออกมาคือ เฒ่าเหลือ ชายวัยโก๋บุคลิกไม่หนีจากตาเชื่อมเท่าไรนัก
“รีบพามาสมัครงานซีโว้ยไอ้เหลือ งานสมัยนี้หาไม่ได้ง่าย ๆ ซะเมื่อไหร่”
“มันหลังยาวน่ะซี่ ไอ้หลานชายข้าคนนี้ อุตส่าห์ร่ำเรียนจบปริญญา แต่ความคิดความอ่านขวางโลกชอบกล แต่เดี๋ยวข้าจะลองไปคุยกะมันดู แหม...เห็นหุ่นคุณหนูทอฝันแล้วมันเสียวหัวใจพิลึก”
- ผู้เขียน
