เดย์พากันตาขึ้นรถ เพื่อที่จะกลับบ้าน แต่กันตาก็ยังใจลอยอยู่กับเหตุการณ์ กลางห้างเมื่อครู่นี้
จนกระทั่งเดย์คาดเบลท์ให้แล้วเคลื่อนรถออก เธอก็ยังเหม่ออยู่ เดี๋ยวนี้เฮียเริ่มรุกหนักขึ้นทุกวัน
บางทีก็หวานแต่ความดิบก็มีอยู่เยอะมากๆ ใจเธอก็อ่อนเป็นขี้ผึ้งรนไฟทุกที
"เป็นอะไร นี่เธอกลับมาแค่กายหยาบเหรอกายละเอียดเธอลืมไว้ในห้างเหรอ"
เดย์ถามน้องเขาสังเกตุอาการกันตาตั้งแต่เคลื่อนรถออกมา เดย์เป็นห่วงแต่ก็ถามตามแบบฉบับของเขา
พูดดีๆไม่เป็น กันตาที่ได้สติหันหน้ามองคนหน้าดุข้างๆ
"ก็เฮียนั่นแหละ จูบอะไรกลางห้าง นิสัยไม่ดี คนก็เยอะมากๆเลย" กันตาบ่นออกมาอย่างเหลืออด
"ก็ช่วยไม่ได้จูบเมียมันผิดตรงไหน" เดย์ตอบกลับน้องอย่างอารมณ์ดี
"เฮ้อ เหนื่อยจริงๆ พูดกับคนเอาแต่ใจ" กันตาบ่นดังๆ
"ฉันเอาแต่ใจนะดีแลัว หรือจะให้ฉันเอาเธอบนรถดี "เดย์พูดจบแล้วตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทาง
กันตามองหน้าพี่อย่างตกใจ
"เฮียอย่านะคะ ไม
