“ได้สิ ว่าแต่รัตน์มีทุนกี่ร้อยล่ะ จะพอไปแจกน้องๆ หรือเปล่า”
เพราะรู้ดีว่าน้องมีเงินเก็บไม่มาก แต่น้องก็อยากแบ่งปันให้คนด้อยโอกาสอยู่เสมอๆ เท่าที่ตัวเองจะพอดีกำลัง
“มีพันหนึ่งจ้ะพี่”
“เหรอ งั้นพี่ให้อีกสามพันแล้วกัน รัตน์ก็เลือกดูของที่ราคาไม่สูงมาก กะให้พอแจกเด็กๆ นะ”
คนพี่ควักกระเป๋าเงินให้อย่างเต็มใจ จิณณวัตรหันไปยิ้มให้สองพี่น้องด้วยความเอ็นดู และประทับใจไม่น้อยในความเอื้ออารีนี้ แล้วเขาก็เสนอโอกาสดีๆ ให้โดยไม่ต้องคิดนานทันที
“งั้นพี่จะให้รัตน์กับแอ๊นเพิ่มอีกหมื่นหนึ่ง เอาไปหาซื้อขนมก็แล้วกัน จะได้พอแจกไง”
“แอ๊นออกอีกสองพันค่ะพี่จิณ”
จิรฐารีบเปิดกระเป๋ามาสำรวจเงินทันที เพราะจำไม่ได้ว่าเหลือเท่าไหร่กันแน่ เมื่อขบวนจอดกินมื้อเที่ยงที่จังหวัดตาก รถรั้งท้ายก็ขอแยกออกไปห้างสรรพสินค้าก่อน
ทิ้งให้สองสาวลงไปบริหารตามใจชอบ สองหนุ่มสาวขับรถวนหาซื้อข้าวเหนียวไก่ย่าง ไว้กินในรถโดยไม่ต้
