“ฉันเผื่อไว้ จะได้ไม่ต้องบากหน้ามายืมให้พี่คุณบ่นอีก และฉันก็ยังคิดไม่ออกว่าจะหาไปใช้คืนได้ยังไงเลย แต่เอาไว้ก่อนเถอะอย่างน้อยๆ คุณจิณคงจะไม่คิดดอกเบี้ยงแพงเท่าพวกมันและคงจะไม่ขู่ทำร้ายฉันเหมือนพวกมันด้วย”
อยากจะกราบขอบคุณเลขาแม่สักร้อยครั้งในความรอบคอบและไม่หนีหายไปไหนเมื่อยามเขาเดือดเนื้อร้อนใจ
“เราต้องรีบไปขึ้นเงินแล้วล่ะ”
อทิตายาไปหา จิรายุก็รีบทำตามด้วยการสตาร์ททันที ไม่ถึงชั่วโมงทั้งสองก็ไปถึงที่นัดหมายแล้ว ซึ่งเป็นร้านอาหารกึ่งผับบาร์ มีโต๊ะสนุ้กกับตู้เกมอยู่เต็มไปหมด
แต่ยังไม่ค่อยมีลูกค้าเนื่องจากเป็นช่วงกลางวัน ชายร่างผอมสูง แต่งตัวดีนั่งอยู่ในห้องทำงานเมื่อทั้งสองถูกพาเดินเข้าไป
ทีแรกเจ้าของโต๊ะพนันไม่ยอมตกลงอะไรกับอาทิตยานอกจากจะแบมือรับเงินห้าแสนเท่านั้น แต่พอได้อีกห้าแสนที่เหลือ ใบหน้าดุดันยังกับตัวร้ายในละครหลังข่าวค่อยยิ้มออกมาได้
“ผมไม่คิดดอกก็ได้ ถ้าคุณสัญญาว่าจ
