“พูดถึงก็มาพอดี ดูสิหอบอะไรเต็มมือมาเลย”
คุณหญิงมองเห็นอาทิตยาตั้งแต่ก้าวแรกที่เดินเข้าบ้าน และตรงเข้ามาไหว้ด้วยความนอบน้อม พร้อมกับยิ้มให้นนนทีอย่างคนมีมารยาท
“คุณตะวันทานของว่างหรือยังครับ วันนี้มีโมจิอร่อยมากครับ”
นนนทีรีบเชื้อเชิญประหนึ่งเป็นบ้านของตัวเอง แถมยกจานของว่างขึ้นอวดด้วยใบหน้าเบิกบาน อาทิตยายิ้มน้อยๆ ให้ แม้ในใจจะอยากบอกว่าของพวกนี้ตัวเองกินไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้วก็ตามที
“ขอบคุณค่ะ ตะวันกินมาจากข้างนอกแล้วค่ะ งั้นขออนุญาตไปทำงานต่อนะคะ วันนี้ต้องทำจ่ายเงินเดือนค่ะ”
เลขาสาวค้อมตัวแล้วรีบผละออกจากห้องรับแขก โดยไม่สนใจว่านนนทีจะอยากคุยต่อหรือไม่ หนึ่งคือมีงานค้างต้องทำจริง กับสองคือไม่อยากเปิดโอกาสให้หนุ่มนักเรียนนอก ที่พ่อแม่หวงยิ่งกว่าไข่ในหิน และปูทางไว้ให้แล้วไม่ว่าจะเป็นด้านธุรกิจหรือแม้แต่เรื่องคู่ครอง
“งานเยอะค่ะ แต่เดี๋ยวเอ้จะบอกให้รอกินมื้อเย็นกับคุณหญิงให้ค
