“คุณดูโน่นหน่อยสิ! ช่วยบอกทีว่านั่นคือน้องชายผม”
จิณณวัตรมาถึงได้ไม่นานก็มองออกไปยังแปลงกุหลาบ ขณะมือยังถือแก้วกาแฟกับแซนด์วิชอยู่ เพราะภาพตรงหน้ามันไม่ชินตาสักนิด อาทิตยามองตามไป สักพักก็หันมายิ้มก่อนตอบ
“ถ้าอยากรู้เราก็ไปดูใกล้ๆ ดีไหมคะ”
ว่าแล้วก็เดินไปคว้าหมวกปีกกว้างมาให้ตัวเองและเขา มือถือกรรไกรตะกร้าสะพายไว้บนหลัง แล้วก็เดินนำไปตามแปลงกุหลาบอันหอมอบอวลถ้วนทั่วบริเวณ
ทุกคนก็ต่างโบกไม้โบกมือทักทายด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจ ที่เวลาทำงานเหนื่อยๆ แล้วมีคนรู้จักมักคุ้นมาหา
“พี่จิณ!”
โดยเฉพาะจิรายุจะดีใจเป็นพิเศษเมื่อเห็นพี่ แม้จะห่างกันแค่อาทิตย์เดียว แต่เขารู้สึกเหมือนไม่เจอพี่เป็นปี อาจจะด้วยเพราะกำลังมีเรื่องวุ่นวายใจแล้วมีคนที่รู้เรื่องเพียงแค่พี่คนเดียวกระมัง เลยทำให้ใจจดจ่อรอพี่เพื่อถามความเป็นไปของพวกพนันบอล
“เป็นไงเรา ไม่ทันไรกลายเป็นชาวสวนแล้วนี่น่า อย่างนี้พี่จะต้องหัดไ
