ตอนที่ 13 : ส่งตัวกลับ
หลายวันผ่านไป แผลของคริษฐ์เกือบจะหายเป็นปกติ เขาลุกจากเตียงแล้วทำการเก็บเสื้อผ้า และข้าวของจำเป็นยัดใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเจ้าจอมโดยที่ไม่ได้บอกอะไรกับเจ้าของกระเป๋าล่วงหน้า
“ทำอะไรของมึงวะไอ้คิง”
“กูจะพามึงกลับไปกรุงเทพฯ ที่นี่มันอันตรายเกินไป”
“เอ้ย! กูไม่กลับ”เจ้าจอมแย่งกระเป๋าในมืออีกฝ่าย แล้วโยนมันลงกับพื้นทันที
“อย่าดื้อได้ไหมวะไอ้หมอ กูไม่อยากให้มึงโดนลูกหลงด้วยอีกคน รอให้กูจัดการไอ้พ่อเลี้ยงเมฆาได้เมื่อไหร่มึงค่อยกลับมา”
“ไม่! กูไม่กลับ กูจะอยู่ที่นี่กับมึง!”
“อย่าทำให้กูลำบากใจได้ไหมวะไอ้หมอ”
“ทำไม ที่ไล่กูกลับไปเพราะอยากอยู่กับไอ้น้องปลายฝันโดยที่ไม่มีกูเป็นก้างขวางคองั้นสิ”
ประโยคของเจ้าจอมทำให้คริษฐ์ต้องขมวดคิ้วยุ่ง มองใบหน้าหยกของอีกฝ่ายแล้วก็ต้องพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนอกอ่อนใจ
“นี่มึงระแวงกูเหรอ กูบอกแล้วไงว่ากูกับน้องเขาไม่ได้มีอะไรกันแล้ว แ
