ตอนที่ 10 : ความในใจ
คริษฐ์คว้าไหล่หนาของอีกฝ่ายให้หันมาเผชิญหน้า หลังจากที่วิ่งตามมาทัน แต่อีกฝ่ายกลับปัดมือใหญ่ของเขาออกอย่างแรง แล้วก้าวยาวๆไปข้างหน้าต่อโดยไม่สนใจที่จะหยุดเดิน
“หยุดงี่เง่าได้ป่าววะ! ไอ้หมอ!”
คริษฐ์รู้สึกหมดความอดทน ทั้งหงุดหงิดและร้อนใจปนกันไปหมด ขณะที่ยังก้าวตามร่างสูงโปร่งไม่หยุด
“เอ่อ! กูงี่เง่าแล้วมึงจะมายุ่งกับกูทำไมวะ”
“ก็เพราะกูแคร์มึงไง กูเป็นห่วงความรู้สึกมึงไม่อยากให้เข้าใจผิด”
“กูเข้าใจอะไรผิด?”
คราวนี้เจ้าจอมหยุดเดินพร้อมกับหันกลับมาตวาดสายตาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบราวกับต้องการเค้นความจริงข้างในหัวใจของอีกฝ่าย
“กูกับน้องเขาไม่ได้ทำอะไรกันอย่างที่มึงคิด น้องเขามาขอคืนดีแต่กูปฏิเสธไปแล้ว เพราะตอนนี้กูรู้แล้วว่ากูต้องการอะไร”
ตอนนี้คริษฐ์รู้แล้วว่าความรู้สึกที่มีต่อคนตรงหน้าไม่อาจเก็บซ่อนไว้ได้อีกต่อไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาต้องสารภาพมันออกมาก่อน
