บทที่20.ใต้ฟ้าหลังคาเดียวกัน
ฌอนกลับมาพร้อมกับเสบียงเต็มไม้เต็มมือเขาส่งถุงอาหารมื้อค่ำให้ม่านไหมที่รับมาถือไว้และไม่พูดอะไรสักคำ
“คุณริโอละครับ” ฌอนถามหาเจ้านายตัวเอง
ม่านไหมกดมุมปางจนโค้ง แล้วก็ตัดสินใจตอบ “อยู่บนห้องกับริทค่ะ”
“อ้อครับ งั้นผมรอคุณริโออยู่ข้างล่างนี่ดีกว่า” ฌอนออกตัว เดินย้อนกลับไปด้านนอก เขามองหาที่พักขาจนเจอเก้าอี้เก่าๆ ตัวหนึ่ง ฌอนทิ้งตัวนั่งพร้อมกับถอนใจ
ม่านไหมเดินถือถุงใส่อาหารที่หนักอึ้งเข้าไปในครัว เธอเทอาหารใส่จานและอดไม่ได้ที่จะค่อนว่าริโอ “กินหรูอยู่สบายไม่เคยลำบาก ไหมอยากรู้นัก คุณจะทนได้กี่วันคะริโอ”
ถึงริโอจะเป็นมหาเศรษฐีที่สามารถซื้อทุกอย่างได้ ความลำบากที่เขาไม่เคยเจอ ริโอจะได้เจอที่นี่แหละ เขากินอาหารพื้นๆ ไม่เป็นหรอก เขาชินกับความสบายจนเคยตัว จะมาทนลำบากในพื้นที่ห่างไกลความเจริญได้สักกี่น้ำ
พอจัดอาหารใส่จานเสร็จ ม่านไหมก็ใช้ฝาชีครอบไว้ ไม่คิดจะบร
