“มัมคะ” โรซีที่แอบอยู่ด้านหลังพี่ชายกระตุกข้อมือเธอ
ท่าทางหวาดกลัวของลูก ปลุกสัญชาตญาณความเป็นแม่ ม่านไหมจับมือริทด้วยมือข้างซ้าย จับมือโรซีด้วยมือข้างขวา โน้มตัวลง พยายามยิ้มให้สดชื่นที่สุด “หิวแล้วใช่ไหมคะ ไปค่ะ มัมจะพาริทกํบโรซีไปกินมื้อเช้า”
ริโอเดินตาม มีฌอนหิ้วตะกร้าไปใหญ่รั้งท้าย ริทอดไม่ได้ที่จะสนใจ ตะกร้านั่น มีบางอย่างที่ส่งกลิ่นป่วนกระเพาะของเขา และก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ หลังนั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะอาหาร ฌอนวางตะกร้าลงด้านข้างเจ้านาย เขาทยอยยกกล่องใส่อาหารในตะกร้าวางบนโต๊ะ ม่านไหมแอบเบ้ปาก เธอลุกขึ้น เดินไปหยิบจานและช้อนมาวางข้างฌอน ที่ยังยกกล่องใส่อาหารออกมาไม่หมด
คนระเบียบจัดอย่างริโอไม่มีทางกินอาหารเช้าในกล่องพลาสติกนั่นอย่างแน่นอน ฌอนหันมายิ้มให้ ฉวยจานมาวางและจัดการเทอาหารมื้ออร่อยนั่นใส่จาน และเลื่อนจานไปตรงหน้าเจ้านาย
ริทก้มมองจานอาหารตัวเองที่มีแค่ไข่ดาวกับไส้กรอก
เข
