“มันร้ายแรงขนาดนั้น ทำไมพ่อไม่ไปคุยกับโรเดลละคะ”
“ไปมาแล้ว เพิ่งกลับมานี่ไง” จอร์นเอนหลังพิงพนักโซฟา หลุบเปลือกตาลง
“ได้เรื่องว่าไงบ้างคะ โรเดลยอมช่วยอีกไหมคะ?”
มันเป็นเรื่องร้ายแรงเกินกว่าที่เจนนี่จะคิดถึง ทุกวันนี้เพราะโรเดลช่วย บิดาของเธอถึงพอมีเงินมาหมุน
“โรเดลเกษียรแล้ว งานทุกอย่างโอลิเวียกับริโอเป็นคนควบคุม สองแม่ลูกนั่นกำลังตัดแขนตัดขาของเรา”
“แล้วเราจะทำไงดีคะพ่อ” เจนนี่เริ่มวิตก
หากไม่มีเงินเธอคงลำบากไม่น้อย
“อีนั่งนั่นมันไม่ยอมให้ริโอแต่งงานกับลูก แถมยังยกสมบัติให้เด็กที่ไหนไม่รู้ด้วย” จอร์นพูดเสียงแข็ง รู้สึกเดือดปุดๆ เมื่อนึกถึงคำพูดของโอลิเวีย
“เด็กที่ไหนคะพ่อ”
“โอลิเวียบอกพ่อว่า ‘เด็กนั่น’ เป็นลูกของริโอ”
เจนนี้เบ้ปากพูดเสียงแข็ง “ยัยแก่นั่นโกหกพ่อแล้วค่ะ ริโอไม่ใช่คนหละหลวม เขาระวังตัวจัด ขนาดเจนนี่จงใจเขายังจับได้เลยค่ะ” เสียงเจนนี่กระแทกกระทั้น โอกาสเดียวที่ตนเอง
