ตอนที่8 ไม่ให้พัก

1772 คำ

ใยบัว ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงประตูห้องนอนถูกเคาะขึ้น และคนที่มาก็คงเป็นแม่บ้านที่เขาบอกไว้นั่นแหละ เพราะตั้งแต่ที่เขาออกไปฉันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ได้ลุกไปไหน “ป้าขอเข้าไปนะคะ” เสียงที่ดังจากหน้าห้องดังขึ้นก่อนประตูจะถูกเปิดออก ถึงได้เห็นว่าเป็นหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งนั่น “อาหารมาแล้วค่ะ” ป้าคนนั้นพูดขึ้น “ค่ะ” ฉันตอบกลับ แต่ไม่ได้ลุกออกไปกิน ตอนนี้ฉันไม่อยากกินอะไรเลย ฉันกินไม่ลง “คุณปราบสั่งไว้ว่าให้คุณทานข้าวแล้วก็ทานยาค่ะ” ป้าแกพูดขึ้นอีกครั้ง แต่ยางั้นหรอ ใช่สินะ เพราะหลังจากเสร็จครั้งแรก เขาก็ไม่ได้ป้องกันกับฉันอีกเลย แล้วแถมยัง... “ค่ะ” ฉันตัดสินใจลุกขึ้นเดินด้วยความยากลำบากเพราะยังเจ็บตรงนั้นอยู่เลยเดินไม่สะดวกเท่าไหร่ “ป้าช่วยค่ะ” ป้าพูดก่อนจะเดินมาประคองฉันเดินออกจากห้องนอนไปยังโต๊ะกินข้าวที่มีอาหารวางอยู่มากมาย พร้อมกับแผงยา “ป้าชื่อสมรนะคะ เป็นแม่บ้านดูแลห้องให้คุณปราบ” ป้าสมรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มเป็นกันเอง “ค่ะ เรียกหนูว่าบัวก็ได้” ฉันพูดขึ้นตามมารยาท เพราะป้าแกไม่ได้ดูมีพิษมีภัยอะไรกับฉัน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกับแก “ค่ะ ทานข้าวนะคะจะได้ทานยา แล้วนั่นก็ของใช้กับเสื้อผ้าสำหรับคืนนี้ค่ะ ที่เหลือพรุ่งนี้ป้าจะเอามาให้” ป้าสมรพูดพร้อมกับชี้ไปยังเสื้อผ้าที่ถูกพับวางไว้บนโต๊ะกลางหน้าทีวี “ขอบคุณค่ะ” ฉันพูดขึ้นก่อนจะหันมากินข้าวเพื่อกินยา ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกไม่อยากกิน แต่ตั้งแต่เช้าฉันก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย อย่างน้อยก็ต้องมีชีวิตรอดต่อไป “คุณอยากได้อะไรเพิ่มไหมคะ” ป้าสมรถามขึ้น “ไม่ค่ะ” เพราะสิ่งที่ฉันต้องการมีอย่างเดียว คือต้องการจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด “งั้นป้าขอตัวนะคะ ทานข้าวทานยาแล้วก็พักผ่อนนะคะ” ป้าสมรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงใจดี ทำให้ฉันอดคิดถึงแม่เมื่อก่อนไม่ได้ “ค่ะ” ฉันได้แต่ฝืนกลั้นความรู้สึกแย่ๆพวกนั้นไว้ก่อนจะตอบออกไป แล้วป้าสมรก็เดินออกจากห้องฉันไป หลังจากฉันกินข้าวกินยาเสร็จก็เดินไปเอาของใช้และเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำก่อนจะทิ้งตัวนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อย เหนื่อยทั้งร่างกาย และจิตใจจริงๆ ไม่เคยคิดเคยฝันว่าตัวเองจะต้องมาเจอกับเรื่องราวแบบนี้ แล้วยิ่งเกิดขึ้นเพราะคนที่ฉันรักที่สุด ฉันไม่อยากคิด และบอกตัวว่าเลิกคิด แต่มันกลับทำไม่ได้ สุดท้ายหัวใจของฉันก็ยังเจ็บทุกครั้งเมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แต่ก็ได้แต่เฝ้าบอกตัวเองไปว่าทำดีที่สุดแล้ว ... “อื้อ” ฉันร้องขึ้นด้วยความรำคาญเพราะคนกำลังหลับอยู่แต่กลับรู้สึกเหมือนมีอะไรมายุ่มย่ามตามร่างกายไม่หยุดจนรู้สึกรำคาญ “หืม” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันดึงสติตัวเองที่กำลังหลับใหลกลับคืนมา “คุณ!” ฉันอุทานขึ้น มันทั้งตกใจและหงุดหงิดเมื่อเห็นว่านายปราบกำลังคร่อมฉันอยู่ และใช่เขากำลังหาเศษหาเลยกับร่างกายของฉันอยู่นั่นเอง “ตื่นแล้วหรอ อยากลองลักหลับดูสักหน่อย” เขาพูดขึ้นอย่างไม่รู้สึกผิดสักนิด “ปล่อย!” ฉันบอกและพยายามดันเขาออกจากตัว แต่แรงเขากลับเยอะเหลือเกิน “ลืมหน้าที่เธอแล้วหรือไง” เขาพูดขึ้นก่อนจะก้มลงไปครอบครองหน้าอกของฉัน นั่นทำให้ฉันพึ่งรู้ตัวว่าตอนนี้ฉันกำลังเปลือยอกอยู่ “อ๊ะ ฉันเจ็บ!” หน้าที่ฉันรู้ แต่วันนี้เขาก็รังแกฉันทั้งวันแล้ว มันเป็นครั้งแรกของฉันด้วย เขาจะให้ฉันพักหน่อยไม่ได้เลยหรือไง จ๊วบ แผล็บ เสียงเขาดูดเลียยอดอดของฉันไม่หยุด พร้อมกับทั้งยังเคล้นคลึงหน้าอกของฉันอย่างแรงตามอารมณ์เขา “ฉันบอกให้ปล่อย!” กึก! ฉันตวาดใส่เขาก่อนจะกัดไหล่เขาอย่างแรง “โอ้ย! เป็นหมาหรือไงวะ!” เขาร้องขึ้นก่อนจะผละออกแล้วจ้องมองฉันอย่างโกรธๆ “ก็ฉันบอกให้ปล่อยไง!” ฉันว่าออกไปอย่างไม่ยอม “แต่นี่มันหน้าที่เธอ!” เขาว่าออกมาเสียงเข้ม “ฉันรู้ แต่ฉันยังเจ็บอยู่ ถ้าคุณยังจะทำอีกฉันคงได้ตายก่อนคุณเบื่อ!” ฉันไม่ได้เว่อร์นะ แต่มันเจ็บมากจริงๆ ถ้าใครเคยผ่านครั้งแรกมาแล้วจะรู้ว่ามันเจ็บ แล้วดันเป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นหลายครั้ง และขนาดที่มัน... นั่นแหละ ฉันเชื่อว่าคนที่เคยเจอแบบนี้จะเข้าใจว่ามันเจ็บ แสบ และระบมแค่ไหน “แต่ฉันต้องการ” เขาพูดขึ้นอย่างเอาแต่ใจ “ผู้หญิงคุณก็มีเยอะแยะไปทำกับพวกเธอก่อนไม่ได้หรือไง” ตอนนี้ถ้าทำจริงฉันต้องตายจริงๆแน่ “ไม่อยากให้ฉันเบื่อเธอเร็วๆหรอ ถ้าอยากก็ต้องทำให้เอาเธอบ่อยๆ เพราะฉันกินอะไรเดิมได้ไม่นาน” เขาพูดขึ้นอย่างเหนือกว่า “อยาก! แต่ฉันเจ็บอยู่” อยากให้เบื่อตอนนี้เดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ แล้วถ้าทำบ่อยๆมันจะเบื่อได้เร็วจริงๆละก็ อยากจะให้ทำทั้งวันทั้งคืนให้เบื่อภายในวันเดียวเลย แต่ติดที่ร่างกายไม่อำนวยนี่สิ “งั้นก็เริ่มกันเลยสิ” เขาว่าขึ้นแล้วจับขาฉันกางออกอย่างเร็ว “โอ้ย! ฉันบอกให้หยุดไง!” ฉันออกแรงสู้กับเขาพยายามหุบขาตัวเองแล้วยกมือไปปิดส่วนนั้นไว้อย่างต่อต้าน “ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่าดิ้น!” เขาว่าขึ้นและยังออกแรงดึงมือฉันออก จับขาฉันกางกว้างกว่าเดิม “คุณไม่มีสิทธิ์แบบนี้นะ! ถึงคุณเป็นเจ้าหนี้ของฉันก็จริง แต่คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องยอมคุณทุกอย่าง!” คนเรามันก็ต้องดูความเหมาะสมบ้างสิ ไม่ใช่หลับหูหลับตาทำไม่คิดถึงอีกคน “ปากดี...” “แต่แบบนี้ฉันชอบ” เขาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มไม่น่าไว้ใจก่อนจะปล่อยขาฉัน จนทำให้ฉันระแวงเขาขึ้น “อะไรของคุณ” ฉันถามออกไปหลังจากเขาขยับ “ก็ในเมื่อใช้ร่องเธอไม่ได้ ฉันก็จะไม่ใช้” เขาพูดขึ้นท่าทีสบายๆต่างจากก่อนหน้านี้ “.....” ฉันยังคงมองเขาอยู่เหมือนเดิม เพราะฉันยังไม่ไว้ใจเขาหรอกนะ พรึ่บ! เขาดึงกางเกงตัวเองออกจากร่างกายจนเปลือยเปล่า ทำให้ฉันต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง แต่สักพักฉันกลับรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังเคลิบคลานมาตรงหน้าฉัน ทำให้ฉันหันไปมองอีกครั้ง ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ถอยไปนะ!” ฉันเบือนหน้าหนีอีกครั้งแล้วใช้มือดันต้นขาสองข้างของเขาออกห่างจากหน้าฉัน เพราะตอนนี้ส่วนนั้นของเขามันอยู่ตรงหน้าฉัน “ทำเหมือนไม่เคยเห็นไปได้” เขาพูดขึ้นแล้วจับมือฉันออกจากต้นขาเขา แต่แล้วยังไงล่ะ ถึงจะเห็นมาแล้วก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องนั่งดูอย่างไม่รู้สึกอะไรสักหน่อย “ฉันไม่ได้ไร้ยางอายเหมือนคุณ!” ที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ให้ใครเห็นร่างกายได้โดยไม่อาย “ปากแบบนี้แหละ สมควรโดนกระแทกปาก” เขาพูดขึ้นก่อนจะบีบแก้มฉันให้หันไปหาเขาอีกครั้ง “อ๊ะ” และพอหันมามันก็อยู่ตรงหน้า อีกแค่นิดเดียวมันก็จะชนหน้าฉันอยู่แล้ว จะหันหนีก็ไม่ได้เขาบีบหน้าฉันไม่ปล่อย ยิ่งฉันพยายามดึงมือเขาออกเท่าไหร่เขาก็ยิ่งบีบหน้าฉันแน่นมากเท่านั้น “ถ้าไม่อยากให้ฉันกระแทกร่องเธอ ก็อมให้ฉัน” แล้วเขาก็พูดขึ้นพร้อมกับขยับตัวเข้าหาฉันมากขึ้น “อื้อ!” ฉันเม้มปากตัวเองไว้แน่นแล้วพยายามสะบัดหน้าหนี “อย่าดิ้น!” เขาตวาดขึ้นเสียงดัง “คุณก็ปล่อยฉันสิ!” คิดว่าฉันอยากดิ้นหรือไง แต่สถานการณ์น่ากลัวแบบนี้ให้ฉันนอนเฉยได้ยังไง “แม่งดื้อจังวะ!” เขาพูดขึ้นเหมือนหงุดหงิด ก่อนจะบีบปากฉันแรงกว่าเดิม บ๊วบ! “อื้อ!” ท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้ามาในปากของฉันเต็มๆ “ซี๊ด ปากดีจริงๆด้วย” เขาพูดขึ้นอย่างพอใจ ต่างจากฉันแทบจะสำลักอยู่แล้ว “อื้อ!” ฉันใช้มือตัวต้นขาเขาออกจากตัว แต่กลับไม่เป็นผลเลยสักนิด บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ นายกองปราบอะไรนั่นกลับขยับตัวเข้าออกจากปากของฉันอย่างไม่สนใจ แล้วเวลาที่เข้ามาเขาก็เข้ามาอย่างลึกจนมันทำให้ฉันหายใจไม่ออก “อื้อ!” ตุบ! ตุบ! ตุบ! ฉันพยายามตีขาเขาให้เขาหยุด แต่เขากลับไม่ยอยหยุดมัน “ซี๊ด โคตรดีเลย โอ้ว” เสียงครางกระเซ่าดังขึ้นไม่หยุด เหมือนกับเอวสอบที่ขยับเข้าออกไม่หยุด “อึก!” ฉันอยากจะอ้วกออกมาจริงๆนะ มันลึกเกินไป “อ่าส์ อื้อ” “อื้อ! อึก” ฉันที่ตอนนี้หายใจไม่ออกเพราะของเค้าไม่ใช่เล็กๆเลย แต่เขาก็ยังจะดันมันเข้ามาเกือบสุดอีก “เกือบแล้ว อ๊ะๆ” เขาครางขึ้นก่อนจะเด้งสะโพกเข้าใส่ฉันไม่หยุด บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ “ไม่ ไหลแล้ว อ่าส์” แล้วเขาก็กระตุกใส่ปากฉันพร้อมกับน้ำกามของเขาที่รสชาติคาวๆเต็มปากฉัน “แค่ก แค่ก แค่ก” ฉันไอ้สำลักน้ำจนน้ำหูน้ำตาไหล “กลืนเข้าไปให้หมด” เขาสั่งออกมา แต่คิดว่ารสชาติมันดีขนาดนั้นเลยหรือไง ถึงแม้ฉันจะกลืนบางส่วนเข้าไปบ้างแล้วก็ตาม “อื้อ!” ฉันส่ายหัวแล้วจะไปห้องน้ำ แต่เขากลับจับฉันไว้แล้วกดลงกับเตียงอีกครั้ง จ๊วบบบ แล้วผู้ชายคนนั้นก็ก้มมาครอบครองยอดอกฉันอีกครั้ง “อ๊ะ อึก แค่กๆๆ” ฉันเผลอร้องขึ้นจนต้องกลืนน้ำกามของเขาลงคอจนสำลักออกมา “หึ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more