มาร์คินยืนรินเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ลงแก้วพลางมองนาร์มินที่กำลังนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่โซฟา มาเฟียหนุ่มยกเครื่องดื่มในมือขึ้นจิบหนึ่งครั้งแล้วหันไปรินเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ลงแก้วอีกใบ จากนั้นถือเดินไปนั่งลงโซฟาตัวว่างข้างๆ นาร์มินแล้วยื่นให้หญิงสาว
“ดื่มสิ มันอาจทำให้เธอดีขึ้น”
“ฮึก…” เธอค่อยๆ เงยหน้าที่ฟุบลงเข่าทั้งสองมองแก้วน้ำเมาที่มาร์คินยื่นให้ มือเล็กปาดน้ำตาออกจากแก้มแล้วเอื้อมไปหยิบแก้วเครื่องดื่มมา
“ยังรักมันอยู่เหรอ?”
“….” ความเงียบของนาร์มินทำให้มาร์คินยิ้มมุมปาก แม้ว่าอีกฝ่ายไม่ตอบ แต่ก็รับรู้คำตอบแล้วว่าเธอไม่เคยลืมอดีตแฟนหนุ่มที่นอกใจตัวเองไปมีคนอื่น
“ทั้งที่มันทำร้ายเธอขนาดนั้น เธอยังไม่ลืมมันเหรอ?”
“มันเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ”
“ก็จริง แต่ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะคิดว่าผู้ชายคนนั้นไม่มีอะไรที่น่าจดจำเอาไว้ในชีวิต อย่าลืมล่ะว่าเธอกับมันเลิกกันด้วยสาเหตุอะไร” เขายกน้ำเมาในแก
