ตอนที่ 13 อยู่ในโอวาทจวนตระกูลฉาง
ใบหน้าที่นิ่งเรียบเสมือนกำลังตายด้าน และท้อแท้สิ้นหวัง ขาดกำลังใจ ฉากหน้าเขาคือคุณชายตระกูลฉาง ผู้ที่อ่อนแอ โง่งม หรือชายหนุ่มที่สุภาพอ่อนโยน และรักเดียวใจเดียว งิ้วฉากนี้นั้นทำให้เขาหนักอึ้งไม่น้อย และไม่คิดว่า สตรีที่อ่อนหวานนั้นกับมากเล่ห์เพทุบายเช่นนี้
“อาเถา ไปสืบมาให้กระจ่างทุกเรื่อง” สายตาของเขาทอดมองออกไปด้านหน้าของจวนหลังจากที่ตนเองรับภรรยากลับจวนมาแล้ว เขามาพักอยู่ที่เรือนนอนของนาง เพื่อช่วยดูแลนางอีกแรง ตามความหวังของมารดา
‘น้องน้อยของเจ้าช่างงดงาม แม่อยากให้เจ้าได้แต่งงานกับน้องน้อยเหลือเกิน’ มารดาของเขาเอ่ยอยู่ทุกวัน ว่านางงดงามทั้งรูปทั้งกิริยา มารยาท แต่เหตุใดน้องน้อยของเขาถึงได้ดุเช่นเสือแบบนี้
หากมีลูกด้วยกันแล้ว ลูกของเขากับนางมิทำให้จวนวุ่นวายหรือไร ยิ่งคิดยิ่งเหนื่อยและท้อแท้ยิ่งนัก
“ขอรับนายน้อย” อาเถาขานรับและเร้นกายอย่างรวดเร็ว
