ตอนที่ 18 น้องสายโหดภายในห้องที่มืดมิดและมีกลิ่นเหม็นอับ คาดว่าที่นี่ไม่ได้ใช้มานานแล้ว มู่หลันไม่ถามว่าเขามีห้องแบบนี้ทำไมกัน แต่เมื่อลงมาก็ต้องแปลกใจไม่น้อย เขาแตกต่างจากที่นางคิดไว้เสียอีก ภายในห้องลับใต้ดินนี้มีกรงขัง ราวสักสามถึงสี่กรง และยังมีเครื่องทรมานอีกด้วย
ใบหน้าที่งดงามยิ้มเหี้ยมขึ้นมาเล็กน้อย มือเรียวของนางจับเอาแส้ขึ้นมาตวัดเล่น ๆ ใส่นักโทษที่ถูกขึงอยู่ด้านนอกกรงขัง พวกมันส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด เมื่อแส้เส้นนั้นตวัดไส้อย่างไม่ปรานี นางระบายยิ้มเดินอ่อยยิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ดวงตากลมโตของนางส่อแววขบขัน เยาะเย้ย ขบขันกับพวกโง่งม เหล้าผู้คุ้มกันเดินเข้ามา เห็นทีท่าของฮูหยิน พวกเขาเผลอกลืนน้ำลาย และหวาดกลัว พวกเขามิเคยเห็นสตรีที่อ่อนหวานเรียบร้อย เป็นเช่นนี้มาก่อน ช่างเป็นบุญพวกเขายิ่งนักเปิดหูเปิดตาจริง ๆ
“หลันเอ๋อร์ เดี๋ยวเจ็บมือ พี่จัดการเอง เจ้านั่งชมก็พอ” เสียงทุ้ม
