เหอไป่ยี่แสดงออกถึงความหงุดหงิดอย่างชัดเจน ใบหน้าของเขาเขียวคล้ำ หลังจากที่พยายามพาร่างกายที่บาดเจ็บของตนเองลุกขึ้นนั่ง
"เหตุใดท่านอ๋องถึงยังมีท่าทีนิ่งเฉยคล้ายกับว่ายังไม่เชื่อคำกล่าวของท่านอยู่อีก"
"ดูเหมือนว่าข้าจะประมาทเกินไป ซุนฮองเฮาคงจะมีหลักฐานมาพิสูจน์ให้ท่านอ๋องรู้สึกไขว้เขวเป็นแน่"
"มีหลักฐานหลายอย่างถึงเพียงนั้น พระองค์ยังยากจะปักใจเชื่ออยู่อีกหรือ"
จางหยวนถอนหายใจออกมา เขามองออกไปแสนไกลก่อนที่จะกล่าวว่า "หากเป็นเจ้าได้รับรู้ว่ามารดาของตนเองมีแผนการมากมายและนางยังหาใช่มารดาที่แท้จริง เจ้าคิดว่าเจ้าจะเชื่อในคำกล่าวนั้นได้ทันทีหรือ…ท่านอ๋องก็คงมิต่างกัน ตอนนี้พระองค์คงจะสับสนไม่มากก็น้อย ให้เวลาพระองค์ได้สืบหาความจริงเหล่านั้นด้วยตนเองเถิด"
"บ้าจริง…!!!" เหอไป่ยี่สบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
"หรือว่าข้าควรจะไปบอกความจริงนี้กับท่านอ๋องด้วยอีกคนหนึ่ง เพื่อยืนยันความจริงทั้งหมด"
