ดวงตาที่หนักอึ้งค่อยๆ เปิดออก พร้อมกับความเจ็บปวดแค่เพียงขยับกาย หวงลี่ผิงฝืนความทรมาน กวาดตามองไปทั่วบริเวณ แสงของพระอาทิตย์ส่องเข้ามาจนทำให้รู้สึกแสบตา นางหรี่ตาลงเพื่อค่อยๆ ปรับแสงที่ส่องมากระทบ เมื่อตั้งสติได้ก็ทำให้นางเบิกตากว้าง
"หมิงเอ๋อร์…!!!"
"เสด็จแม่…!!!"
เสียงเล็กแหลมดังอยู่ไม่ไกล เมื่อนางพิจารณาให้ดีว่าภาพเบื้องหน้าคืออันใดก็ได้แต่เกิดความแปลกใจเพราะในอ้อมกอดของบุตรชายนั้น มีร่างของบุรุษตัวโต เลือดโทรมกาย ที่นอนสลบไสลไม่รู้สติ
"เหตุใดลูกถึงไม่สามารถใช้พลังปราณรักษาเขาได้"
หวงลี่ผิงสังเกตเห็นว่า ที่ฝ่ามือของบุตรชายนั้นมีพลังปราณสีทองโอบล้อมเอาไว้ มันถูกแผ่ให้ปกคลุมไปยังร่างของเกาลี่ฉี แต่ดูเหมือนว่าพลังปราณที่ปกติจะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บให้หายได้นั้น จะไม่ส่งผลกับเขาแต่อย่างใด
"เจ้าคิดจะรักษาอาการบาดเจ็บให้กับเขาหรือ…!? "
"ลูกพยายามอยู่หลายครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่สั
