บทที่ 4
1231 คำ
“แล้วที่ผมพูดไปมันผิดตรงไหนกับการที่คุณทำและก็เป็นอยู่ตอนนี้มันไม่ได้แตกต่างอะไรจากพวกนางนกต่อเลยนะ”
“คุณรามิล...นี่คุณกำลังดูถูกฉันนะ จะบอกอะไรให้ว่าราเมศเขาไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับฉันเลย”
“ถ้าอย่างนั้นต้องขอโทษด้วย ผมไม่ใช่แฝดน้องของผมและตอนนี้คุณเองก็ต้องเตือนสติตัวเองด้วยว่ากำลังพูดอยู่กับใคร!”
“คุณรามิล...อุ๊ย!”
บาลิกาไม่ทันพูดอะไรก็ถูกเขาคว้าข้อมือไปกุมเอาไว้ หญิงสาวรู้สึกตระหนกต่อท่าทีกักขฬะของรามิลที่แสดงออกมา ไม่นึกเลยว่าเธอจะต้องมาเผชิญหน้ากับผู้ชายที่หน้าตาเหมือนกันกับคนเคยรักแต่นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว
“รามิล...นี่คุณจะทำอะไร”
“ผมแค่จะให้คุณดูสัญญาการกู้เงินที่พี่ชายของคุณอยากได้จากผมยังไงกันล่ะ”
พูดจบเขาก็ดึงข้อมือของเธอให้เดินตามไปที่โต๊ะทำงานก่อนหยิบเอกสารแล้วส่งให้หญิงสาวรับไปหากแต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยมืออีกข้างของเธอให้เป็นอิสระ บาลิกาจำต้องอ่านเอกสารนั้น พออ่านจบก็พูดว่า
“ฉันอ่านแล้ว มันก็เป็นสัญญาที่คุณจะให้พี่ภาสกู้เงิน ฉันจะได้ไปบอกเขาว่าคุณยินยอมให้เขากู้เงินแล้ว”
“คุณไม่ต้องไปบอกเขาหรอกเพราะผมยังไม่อนุญาตให้คุณกลับไปตอนนี้”
“ว่ายังไงนะคะ... ถ้าฉันไม่กลับไปแล้วพี่ภาสจะรู้ได้ยังไงว่าคุณยินยอมให้เขากู้เงินแล้วนะ”
“ถึงคุณไม่บอกผมก็โทรไปแจ้งเขาได้ไม่เห็นจะมีอะไรยุ่งยากซับซ้อน”
“แล้วทำไมคุณถึงจะไม่ให้ฉันกลับในเมื่อฉันมาที่นี่ก็เป็นแค่ตัวแทนของพี่ภาส แค่มารับรู้แทนเขาเท่านั้นว่าคุณจะให้เขากู้เงินหรือเปล่า”
“การที่คุณมาที่นี่มันไม่ได้จบแค่ว่าคุณรับรู้ว่าผมให้เงินพี่ชายคุณกู้เท่านั้นหรอกนะ ผมยินดีให้พี่ชายของคุณเป็นลูกหนี้ของผมและผมจะให้เขากู้เงิน 150 ล้านบาทแบบเต็มจำนวนแต่ก็จะต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน แต่ข้อแลกเปลี่ยนนี้ผมไม่ได้ระบุเอาไว้นี่สัญญากู้เงิน”
บาลิกาเลิกคิ้วสูง “ข้อแลกเปลี่ยน นี่คุณหมายความว่ายังไง ข้อแลกเปลี่ยนอะไร?”
รามิลหยัดยิ้มและโน้มใบหน้าลงไปใกล้หญิงสาว เขาอยู่ใกล้เธอมากจนบาลิการู้สึกถึงลมหายใจผ่าวร้อนที่ราดรดอยู่ทตรงปลายจมูกก่อนได้ยินเสียงหนัก ๆ เค้นออกมาจากลำคอของเขา
“มันเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่คุณจะต้องอยู่กับผม แลกกับการที่ผมยินยอมให้พี่ชายของคุณกู้เงินไป”
“ไม่นะ! นี่มันเป็นข้อแลกเปลี่ยนอะไรกัน ฉันมาที่นี่ก็เพียงเพื่อที่จะทำธุระให้พี่ชายของฉันเท่านั้นฉันไม่ได้ทำตัวเป็นนางนกต่ออย่างที่คุณเข้าใจหรอกนะ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็รับรู้ซะด้วยว่าหน้าที่ของคุณมันไม่ได้สิ้นสุดแค่การที่คุณมารับรู้เรื่องสัญญาแต่คุณต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จสิ้นสมบูรณ์นั่นก็คือคุณต้องอยู่กับผมเพื่อแลกกับเงิน 150 ล้านที่ผมจะให้พี่ชายคุณกู้นั่นไง”
“ไม่!...ปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน รู้ไว้ด้วยนะว่าตัวฉันไม่ใช่สินค้าที่จะใช้แลกกับเงินได้ ฉันจะกลับไปบอกพี่ภาสว่าคุณทำในสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากสัญญา”
“ก็ลองดูสิ! ถ้าคุณคิดว่าชีวิตของคุณมันจะแลกไม่ได้กับเงิน 150 ล้านบาทเพื่อช่วยปกป้องชีวิตพี่ชายตัวเอง!”
คราวนี้รามิลจับไหล่บอบบางทั้งสองของเธอไว้แน่น เขาบังคับให้บาลิกาเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ หญิงสาวเบิกตากว้าง ไม่นึกว่าการมาพบกับเจ้าหนี้ของภาสกรจะนำพาเรื่องยุ่งยากมากที่สุดในชีวิตมาให้เธอ บาลิกาพยายามขัดขืน หากแต่ยิ่งเธอขยับตัวมือหนาแกร่งของรามิลก็บีบบนไหล่ของเธอแน่นขึ้นจนเธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
“ปล่อยฉันนะ! ฉันจะโทรกลับไปคุยกับพี่ชายของฉัน ฉันจะบอกเขาว่าคุณเป็นคนยังไง”
“คุณจะบอกพี่ชายของคุณอย่างนั้นเหรอว่าผมต้องการเอาตัวคุณไว้แลกกับการให้เขากู้เงิน”
“ใช่...และฉันก็แน่ใจว่าพี่ภาสจะไม่มีวันยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด”
“ถ้าอย่างนั้นเชิญตามสบาย...ดีเลย...เอาเลยสิ...โทรไปหาพี่ชายของคุณเลย ผมจะคอยฟังอยู่ตรงนี้ อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ชายคุณเขาจะว่ายังไง”
รามิลปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระและแถมเขายังยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้เธออีกต่างหากบาลิกาไม่ยอมรับโทรศัพท์มือถือของเขา เธอหยิบของตัวเองขึ้นมาจากกระเป๋าแล้วรีบต่อสายหาภาสกรทันที
“พี่ภาสเหรอ นี่บุ๋มนะ...พี่ภาส บุ๋มจะบอกว่าที่มาเจอกับมหาเศรษฐีที่เขาจะให้พี่ภาสยืมเงินวันนี้ รู้ไหมว่าเขามีข้อเสนออะไร เขาจะให้บุ๋มอยู่กับเขาแล้วถึงจะยอมให้พี่ภาส พี่ภาสคงจะไม่ยอมให้บุ๋มอยู่ที่นี่ใช่ไหม”
บาลิกากรอกเสียงใส่โทรศัพท์มือถือ เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย พยายามควบคุมตัวเองและสงบสติอารมณ์ที่มันกำลังพลุ่งพล่าน ทุกท่าทีและอากัปกิริยาของเธออยู่ในสายตาของรามิลตลอดเวลา เขาจ้องมองหญิงสาวแน่วนิ่ง แววตาคู่นั้นฉายความขุ่นข้นออกมาและในเวลานั้นที่บาลิการรอฟังคำตอบด้วยใจจดจ่อเพียงชั่วอึดใจเธอก็ได้ยินเสียงภาสกรตอบกลับมาว่า
“บุ๋ม...นี่เขาจะให้แกอยู่กับเขาแลกกับการที่จะให้พี่กู้เงินอย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่...พี่ภาสก็ได้ยินที่บุ๋มบอกไปหมดแล้วนี่ ข้อตกลงนี้มันไม่ได้อยู่ในสัญญาแล้วบุ๋มก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ด้วย พี่ภาสจะให้บุ๋มกลับตอนนี้เลยไหม”
“แกยังกลับมาตอนนี้ไม่ได้นะบุ๋ม”
“ทำไมล่ะ ก็ในเมื่อมันไม่ได้เป็นไปตามข้อตกลงนี่ พี่จะกู้เงินเขาอย่างเดียวนะ ถ้าเขามีข้อเสนออื่นก็แสดงว่ามันอยู่นอกเหนือจากข้อตกลง เราก็แค่ปฏิเสธแล้วก็ไปหาที่กู้เงินใหม่เท่านั้นเอง”
“มันไม่ได้ง่ายอย่างที่แกคิดนะบุ๋ม จะมีใครยอมให้เงินกู้กับเราตั้ง 150 ล้านน่ะ ถ้าพลาดจากข้อเสนอนี้แล้วพี่ก็ไม่รู้ว่าจะไปหาเงินจากไหน”
“แล้วพี่จะยอมให้บุ๋มอยู่ที่นี่กับคุณรามิลอย่างนั้นเหรอ?”
“เขาชื่อรามิลเหรอ... แกคงรู้จักกับเขาแล้วสินะ เขาเป็นใครกัน”
- ผู้เขียน
