บทที่ 2
1072 คำ
“อย่าเพิ่งตกใจขนาดนั้นสิ ที่พี่จะมาปรึกษาบุ๋มวันนี้น่ะก็เพราะเรื่องนี้แหละ รู้ไหมว่ามีคนยื่นข้อเสนอจะให้เงินกู้กับพี่”
“เขาเป็นใครเหรอคะ?”
“เขาเป็นนักธุรกิจ เห็นว่าเป็นเจ้าของบริษัทค้าหุ้นและอสังหาริมทรัพย์ดำเนินธุรกิจอยู่ต่างประเทศ”
“แล้วพี่ภาสไปรู้จักเขาได้ยังไง”
“พี่ก็สอบถามจากเพื่อน ๆ น่ะแล้วพอดีว่าบริษัทนี้เจ้าของเขาติดต่อพี่มาด้วยตัวเอง พี่คิดว่าน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดเพราะถ้าหากไม่หาเงินเข้ามาใส่ในระบบบริษัทเราต้องมีปัญหาแน่ๆ”
“เขาให้เรากู้แต่เราก็ต้องจ่ายดอกเบี้ยนะคะ แล้วเงินมากมายขนาดนั้นเราจะจ่ายเขาได้ยังไงไหว ทำไมพี่ภาสไม่ติดต่อไปที่หน่วยงานของรัฐล่ะคะ อย่างธนาคารเราจะได้ไม่ต้องแบกรับภาระหนี้ที่มันหนักเกินจำเป็น”
“ธนาคารที่ไหนก็จะมาช่วยเราล่ะ คิดถึงความเป็นจริงด้วยสิบุ๋ม น้องน่ะอาจจะไม่เคยอยู่ในแวดวงนี้อย่างเต็มตัว แค่เป็นผู้ช่วยของพี่ แต่เชื่อพี่เถอะว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะไม่มีอะไรผิดพลาดอย่างเด็ดขาด แต่พี่อยากจะให้บุ๋มช่วยอะไรพี่อย่างหนึ่ง”
“พี่ภาสจะให้บุ๋มช่วยอะไรล่ะคะ”
“จริง ๆ แล้วเขานัดให้พี่ไปคุยเรื่องสัญญาและข้อตกลงเรื่องเงินกู้พรุ่งนี้ แต่พี่มานั่งนึกดูอีกทีพี่อยากจะให้บุ๋มไปพบเข้าแทนพี่”
“ทำไมพี่ภาสไม่ไปเอง ถ้าบุ๋มไปจะคุยกับเขาเข้าใจไหม”
“ที่พี่อยากให้บุ๋มไปน่ะเพราะพี่เห็นว่าบุ๋มเป็นผู้หญิงและที่สำคัญบุ๋มเป็นคนสวย ผู้หญิงสวย ๆมักจะทำให้การเจรจาเรื่องอะไรก็แล้วแต่ราบรื่น”
“นี่พี่ภาสคิดอะไรอยู่คะ พี่ภาสทำเหมือนจะให้บุ๋มไปใช้เสน่ห์กับคนที่จะเป็นเจ้าหนี้เรา บุ๋มไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยนะคะ”
“ไม่เห็นแปลกเลยบุ๋ม แค่ไปคุยกับเขาเท่านั้นเอง พี่น่ะไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านี้เลยจริง ๆ นะ แค่อยากให้การเจรจามันราบรื่นก็เท่านั้นเอง ว่ายังไงล่ะ...ถือว่าช่วยพี่สักครั้งเถอะ และก็ถือว่าเป็นการช่วยบริษัทเพราะอย่างน้อยที่สุดบุ๋มเองก็มีชีวิตอยู่ได้จากเงินปันผลของบริษัทที่พี่บริหารมาตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้น่ะ”
ดูเหมือนว่าพี่ชายของบาลิกาจะเริ่มทวงบุญคุณกับน้องสาวและเธอเองก็รู้ว่าภาสกรเป็นคนมีนิสัยยังไง ในเวลานี้ครอบครัวกำลังประสบปัญหาเรื่องเงินเธอเองก็ยอมรับว่าตำแหน่งในบริษัทที่เธอเป็นผู้ช่วยของพี่ชายนั้นก็ไม่ได้ช่วยเขาอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าไหร่นักเพราะบาลิกาไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องการบริหารธุรกิจ เธอเรียนจบด้านศิลปะและอยากจะเปิดแกลอรี่เป็นของตัวเอง แต่จากเหตุการณ์ที่ราเมศจากเธอไปทำให้หญิงสาวหมดกำลังใจในการสร้างสรรค์งานศิลป์ที่เธอรัก ภาสกรให้เธอเข้าไปช่วยงานในบริษัทเพื่อที่น้องสาวจะได้ไม่ต้องหมกมุ่นและคิดมากกับเหตุการณ์เลวร้ายในคืนนั้น
“ว่ายังไงน้องสาวพี่ เรื่องนี้บุ๋มต้องช่วยพี่นะ เพราะถ้าแกไม่ช่วยพี่บริษัทเราต้องแย่แน่ ๆ”
“ค่ะ...บุ๋มจะไปพบเขา ก็แค่ไปคุยเรื่องสัญญาเงินกู้เท่านั้นใช่ไหม”
เมื่อน้องสาวรับคำภาสกรก็ยิ้มออก
“ใช่...ก็แค่ไปรับรู้เกี่ยวกับเรื่องสัญญาแล้วก็รายละเอียดของการให้กู้เงิน นอกเหนือจากนี้แล้วมันก็ไม่มีอะไรหรอก ถ้าการเจรจาทำความตกลงกันสำเร็จน่ะพี่จะให้รางวัลบุ๋มด้วยการเปิดแกลอรี่ที่บุ๋มอยากจะได้ห้องแสดงงานศิลปะของตัวเองยังไงล่ะ”
ภาสกรกล่าวด้วยรอยยิ้มในขณะที่บาลิกาเริ่มรู้สึกอึดอัด เธอไม่รู้เลยว่านักธุรกิจคนนั้นที่ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือพี่ชายของเธอเป็นใคร แต่ถึงยังไงเธอก็คิดว่ามันก็เป็นแค่เรื่องของการกู้เงินไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
วันต่อมาบริการก็ตั้งใจไปพบกับนักธุรกิจนิรนามซึ่งไม่ได้เปิดเผยตัวตนให้พี่ชายของเธอได้รับรู้แต่ดูท่าทางภาสกรจะมั่นใจว่าเขาจะพ้นวิกฤตการเงินในครั้งนี้จากการกู้ยืมเงินซึ่งก็มีโอกาสเป็นไปได้น้อยมากที่จะได้รับความช่วยเหลือจากธนาคารหรือภาครัฐ บาลิกาไม่ค่อยแน่ใจเลยว่าพี่ชายของเขาจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เสร็จสิ้นลงตามความต้องการได้หรือไม่เพราะจำนวนเงินที่จะไปขอกู้ยืมมันมากมายจนเธอก็คิดไม่ตกและมีความกังวลอยู่ลึก ๆ ว่าเรื่องทุกอย่างอาจไม่ง่ายอย่างที่ภาสกรคิดก็เป็นได้
กระทั่งถึงเวลานัดหมาย ภาสกรบอกกับเธอว่าจะมีคนมารับที่บ้านและก็มีรถเก๋งสีดำแล่นเข้ามาจอดที่หน้าประตูรั้วมีชายคนหนึ่งก้าวลงจากรถร่างใหญ่โตและสวมชุดสูทสีดำสนิทเดินเข้ามาหาหญิงสาวซึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้สนามภายในสวนข้างบ้านมองเขาด้วยความประหลาดใจกระทั่งชายผู้นั้นเอ่ยขึ้นว่า
“สวัสดีครับผมมารับคุณภาสกรตามคำสั่งของคุณรามิลครับ”
“พี่ภาสไม่อยู่หรอกค่ะแต่ว่าดิฉันจะไปพบกับเจ้านายของคุณแทนพี่ภาสเองค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอเชิญที่รถครับเดี๋ยวเราจะพาคุณไปพบกับคุณรามินครับ”
ชื่อรามิลอย่างนั้นหรือ? บาลิกาไม่คุ้นชื่อนี้ในแวดวงนักธุรกิจสักเท่าไหร่แต่เธอก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะคิดว่านี่ก็เป็นแค่การไปเจรจาทำความตกลงเรื่องการกู้เงินก็เท่านั้น เธอขึ้นรถไปกลับชายผู้นั้นซึ่งเขาก้าวขึ้นไปนั่งข้างคนขับส่วนเธอนั่งที่เบาะหลัง บาลิกาแอบเก็บความไม่สบายใจไว้ ดูเหมือนนักธุรกิจที่จะให้ความช่วยเหลือพี่ชายเธอน่าจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดาเลย
- ผู้เขียน
