หมิงหลันใช้เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่อย่างน้อยนิดของนางหลบหนีออกมาจากห้องนั้นก่อนที่ท่านจอมมารจะตื่น นางจัดการทำให้ห้องนอนอยู่ในสภาพเดิม ทั้งผ้าปูเตียงที่ขาวสะอาดและไหสุราที่มีจำนวนเท่ากับท่านจอมมารที่ดื่มเข้าไป ถุงเงินที่เขาโยนให้นางก็มิได้นำมาด้วย
หมิงหลันพาตัวเองเดินไปยังประตูเมืองเพื่อจะกลับไปที่เผ่ามาร แต่ทว่านางกลับพบเจอกับท่านพี่เทียนจุน..เขาอยู่ในชุดผ้าแพร ดูแล้วน่าจะเป็นทหารที่มียศยิ่งใหญ่พอสมควร
“หมิงหลัน เป็นเจ้าจริงๆ ด้วย ทำไมสีหน้าของเขาถึงได้ซีดเซียวเช่นนั้น..”
เขายกมือขึ้นมาเพื่อจะสัมผัสลงไปที่ใบหน้าของนาง แต่ทว่าหมิงหลันรีบยกมือขึ้นมาเพื่อปัดมือของเขาออกไป
“ข้าไม่ค่อยสบายเจ้าค่ะ จึงกำลังจะเดินทางกลับบ้าน”
เทียนจุนสั่งลูกน้องของเขาในเฝ้าประตูเมืองต่อไปก่อนที่เขาจะประคองหมิงหลันโดยไม่รอให้นางได้อนุญาต
“ข้าจะพาเจ้าไปส่งเอง บ้านของแม่นางไป๋อยู่ที่ไหนกัน?”
หมิงหลันกำลังจะอ้าปา
