แต่ว่า...นี่มันชายงามเลยนะ มีเสียงแย้งในใจ
แผ่นหลังตึงแน่นกับเอวสอบรูปตัววีที่หายลับเข้าไปในชายผ้าที่ห่อช่วงล่างไว้ เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าเพื่อนชายคนสนิทจะซ่อนความทรงพลังของเพศชายไว้ใต้สูทสีเรียบๆ
“ไม่ได้นะหวาน ต้องรีบหาโทรศัพท์ให้เจอ” เธอเตือนตัวเอง พยายามชักสายตากลับมาจากสิ่งล่อตาล่อใจ
เสียงโทรศัพท์กรีดร้องไม่ยอมหยุด และยิ่งนานหวานตาก็ยิ่งร้อนใจ
ภูมิก้มลงช่วยหา ท่าทางของเขายิ่งทำให้หวานตามองตามตาโปน ขาของเขาโผล่แพล่มออกมาจากชายผ้า มีขนยาวปละปรายแต่กลับไม่ดูรกรุงรัง หวานตาลืมเรื่องเสียงกรีดร้องของโทรศัพท์ไปสนิทใจ เธอมัวแต่มองตามทุกอิริยาบถของภูมินั่นเอง
จนกระทั่งเขาเดินหยิบโทรศัพท์ของเธอมายื่นให้เกือบทิ่มหน้าเธอนั่นแหละ หญิงสาวเลยหลุดออกมาจากภวังค์ เธอกระโจนเข้ารวบโทรศัพท์ พร้อมกับรีบกดรับ
“พ่อขา...หวานไม่ได้เถลไถลนะคะ หวานนอนบ้าน
