เมื่อขึ้นมาบนรถได้แล้วอรปรียาก็ได้แต่นั่งจ้องหน้าผู้เป็นสามีที่มาช่วยเธอยังไม่วางตา เขาไม่พูดอะไรอีกเลยตั้งแต่ขึ้นมาบนรถทำหน้าตาและท่าทางเหมือนโกรธและไม่พอใจอะไรในตัวเธออยู่
"จ้องหน้าพี่แบบนั้นทำไม มีอะไรก็พูดมาพี่ไม่ชอบคนที่ไม่พูดอะไรออกมาตรงๆ"
"กี้ขอบคุณพี่แทนมากเลยนะคะ ถ้าไม่ได้พี่แทนกี้คงไม่รู้จะหาทางออกมาจากตรงนั้นได้ยังไง" หญิงสาวเอ่ยขอบคุณออกไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น
"พี่เป็นสามีของเธอนะ เธอควรจะขอความช่วยเหลือจากพี่หรือไม่ก็เอ่ยปากปรึกษาพี่ได้ทุกๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน หรือเธอไม่เคยคิดจะให้ความสำคัญกับพี่เลยถึงไม่คิดจะบอกอะไรพี่เลย"
ภวิศเอ่ยขึ้นมาอย่างน้อยใจถ้าเขาไม่ได้รับรายงานว่าเธอไปที่โรงพยาบาลและตามไปป่านนี้ไม่รู้เธอจะเป็นยังไงบ้าง
"กี้ขอโทษค่ะ พี่ไม่อยากเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องไปรบกวนพี่แทนให้ต้องมีเรื่องหงุดหงิดใจ ตอนแรกกี้คิดว่ากี้จะจัดการเรื่องนี้ได้ไม่คิดว่าเรื่อง
