ตอนที่ 12

1715 คำ

แล้วก็มาถึงวันจันทร์ที่ต้องกลับไปเรียนแล้ว เธอรู้สึกเหงานิดๆเพราะพี่เทพไม่ได้มาส่งเองเหมือนทุกครั้ง แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว ไม่รู้เพราะอะไรอาหารในโรงเรียนร้านโปรดก็ไม่ค่อยอร่อยเหมือนทุกวันด้วย “หลิวเด็กกลุ่มนั้นมองแกอะ” ยี่หวาสะกิดเพื่อนให้ดูกลุ่มรุ่นน้อง 3-4 คนที่นั่งแอบมองพวกเธออยู่ “ช่างเหอะ แล้วนี่งานเป็นยังไงบ้าง?” เธอไม่อยากจะสนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากเสียงโทรศัพท์ที่ยังไม่ดังสักที พี่เทพมัวทำอะไรอยู่ ทำไมยังไม่โทรมาหาเธอ นี่คือสิ่งผิดปรกติมากๆนะ “ลาออกเมื่อวานนี้เอง เหนื่อยอะไม่มีเวลาอ่านหนังสือเลย” “เฮ้อ…สอบเยอะจังเนอะ อ่านหนังสือจนหัวหมุนไปหมดแล้ว” ชีวิตมอ.6 มันเหนื่อยเพราะต้องแบกรับอะไรหลายอย่างที่คนทั่วไปไม่เข้าใจทั้งที่น่าจะผ่านมาแล้วเหมือนกัน เธออ่านหนังสือเตรียมสอบในสาขาวิชาต่างๆ ไหนจะเตรียมสอบเข้ามหาลัยอีก นี่เธอยังไม่รู้เลยจะเรียนต่อที่ไหนดี แล้วสาขาอะไรที่ชอบจริงๆ ทำไมมีแต่เรื่องให้เหนื่อยใจแบบนี้ “สวยเนอะ!” เสียงดังของกลุ่มรุ่นน้องที่เดินผ่านไป “เฮ้อ…เด็กพวกนั้นเป็นอะไรมากปะ?” เธอหันไปถามเพื่อนแล้วติดจะงงนิดๆ ไม่รู้ว่าไปทำอะไรใหหมั่นไส้ เธอก็อยู่ของเธอดีๆแล้วก็ไม่ใช่นักเรียนที่โดดเด่นมาก “ช่างเถอะหลิวยัยพวกนั้นแรงจะตายไป” ยี่หวามองตามกลุ่มเด็กที่ทำท่าแปลกๆแล้วถอนหายใจนิดๆ หลิวนั่งตอบแชทของลูกค้าตามปรกติ เธอไม่จำเป็นต้องรีบเพราะว่าอาจารย์สั่งงานไว้แล้วเก็บไว้ไปทำที่บ้านก็ได้ เธอต้องทำมาหากินบ้างถึงแม้จะมีแฟนรวยมาก แต่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้เกาะใครกินแล้วกัน ลูกค้าก็คุยง่ายเกือบทุกคน แต่จะมีแค่บางคนที่คุยยากแถมต่อราคาไปจนแทบไม่เหลือกำไลเลย “หลิวแกดูเด็กกลุ่มนั้นดิจ้องแกไม่กะพริบตาเลย” ยี่หวาสะกิดเพื่อนให้ดูอีกครั้งด้วยความสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ “ไร้สาระน่ายี่หวา” เธอไม่ได้คิดอะไรเลย เวลาผ่านไปจนถึงเวลาเลิกเรียน หลิวขับรถมอเตอร์ไซจอดที่หน้าโรงเรียนเพื่อซื้อน้ำกับผลไม้ตามปรกติ วันนี้พี่เทพไม่มาหาเธอเลยจะกลับพร้อมกันกับยี่หวาไหนๆเราก็บ้านติดกัน ผลั่ก! “โอ๊ย! ขอโทษนะเป็นอะไรไหม?” รุ่นน้องกลุ่มเดิมเดินมาชนไหล่เธอแบบตั้งใจมากๆแถมยังเบ้ปากใส่อีก “โทษทีพอดีกิ๊บมองไม่เห็น!” “ตาบอดรึไงน้องถึงมองไม่เห็น หรือมีอะไรก็พูดตรงๆดิ!” เธอจับแขนรุ่นน้องไว้แล้วถามตรงๆเอาให้เคลียร์กันไปเลย ไม่รู้ว่าจะอะไรกับเธอนักหนา “แค่หมั่นไส้มีไรปะ!” กิ๊บตอบหน้าเชิดแล้วเดินตามเพื่อนไป “หลิวนี่มันตั้งใจมาหาเรื่องแกนะ!” ยี่หวาจับเพื่อนเอาไว้แล้วมองตามรุ่นน้องที่น่าจะแรงมากเกินวัย “รู้แล้ว แต่กลับบ้านกันเถอะ” เธอตอบอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากมาย แล้วขับรถออกไปกับเพื่อนแทน ไม่รู้ว่าวันนี้มันเป็นวันอะไรกันแน่ ทำไมเธอต้องเจอเรื่องน่าเบื่อทั้งวัน โดนรุ่นน้องหาเรื่อง พี่เทพก็หายไปเลยไม่มีการติดต่อมา ไม่รู้เขาไปติดสาวที่ไหนหรือไปเมาหลับแถวไหนรึเปล่า เมื่อวานมาส่งเธอยังบอกว่าจะโทรหาแต่ก็หายเงียบ หวังว่าเธอคงไม่โดนฟันแล้วทิ้งหรอกนะ ในขณะที่เธอนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้ามาก เปลือกตาก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆจนแทบลืมไม่ขึ้น แต่ก็มีเรื่องต้องตกใจจนชักขาหนีแทบไม่ทันเลย “เห้ย!! พี่เทพ!” มาได้ไงแล้วมาตอนไหนทำไมไม่รู้เลย “เห็นผัวแล้วตกใจแสดงว่าแอบคุยกับกิ๊ก?” เขาถามแต่มือยังจับที่ข้อเท้าอยู่ ก่อนจะถอดถุงเท้าให้แล้วโยนลงตะกร้า “กิ๊กบ้าอะไรเล่า! หลิวง่วงจะนอนเนี่ย” พี่เทพระแวงเกินไปแล้ว นี่หายไปไหนถึงพึ่งมาหาแล้วก็ไม่โทรบอกก่อนด้วย “พี่หายไปไหนมาทั้งวันเลย พี่เทพไม่เห็นโทรหาหลิวเลย ข้อความก็ไม่ยอมส่งมาด้วย” เธอถามให้หายคล่องใจก่อน “อย่าบอกนะว่าคิดว่าพี่ฟันแล้วทิ้ง?” เทพเลิกคิ้วถามก่อนจะถอนหายใจดังพรืดออกมา คำตอบของเธอบอกเขาผ่านสีหน้าหมดแล้ว นี่คิดได้ไงว่าเขาจะฟันแล้วทิ้งเนี่ยห่ะ โธ่..แม่คุณ! กว่าจะได้มายากขนาดไหนใครจะปล่อย “พี่ไปเฝ้าร้านทองให้แม่มา พอดีเด็กที่ร้านลาออกกะทันหัน” เมื่อคืนหลังจากส่งหลิวเขาก็กินเหล้ากับลูกน้อง 2 คนจนดึกดื่น กว่าจะตื่นมาเกือบเที่ยง แม่ก็โทรตามให้ไปช่วยด่วนที่อีกสาขาหนึ่ง แล้วมันยุ่งมากเพราะแม่สั่งให้เช็คของด้วยว่าครบรึเปล่า “ก็ใครจะไปรู้เกิดมาไม่เคยมีผัวนี่” เธอเบะปากมองพี่เทพที่หน้าบึ้งใส่อีกแล้ว แต่เรื่องนี้เธอไม่ผิดแต่ต้องยอมอ่อนก่อน “หลิวขอโทษ หลิวคงคิดถึงพี่เทพมากไปหน่อย” รู้ว่าเขาเคืองที่มองเขาในแง่ไม่ดีทั้งที่คบกันมาเป็นเดือนแล้ว แต่ใครเป็นเธอก็ต้องคิดนะ แฟนคนแรกกลายมาเป็นผัวคนแรก แถมออร่าเจ้าชู้กระจายออกมาถึงจะไม่เคยนอกใจเลยก็เถอะ เธอก็หวงของเธอเหมือนกันนะ! “เมื่อไรจะเชื่อใจพี่?” หลิวมองว่าเขาเจ้าชู้เสมอ ทั้งที่ตลอดเวลาที่คบกันเขามีแค่เธอคนเดียว บางทีก็คิดนะว่าที่ระแวงมันคือตัวเธอเองรึเปล่าที่อาจจะวอกแวกง่ายกว่า กลัวนะว่าสักวันคนที่ระแวงกันจะนอกใจซะเอง “ก็พี่ทั้งหล่อทั้งรวยไหนจะเคยเจ้าชู้มาก่อนอีก” เธอเถียงเขากลับในสิ่งที่คิดว่าเป็นความจริงที่สุดแล้ว ถึงจะแอบแปลกใจว่าทำไมถึงได้หวงพี่เทพมากขนาดนี้ สารภาพตามตรงว่าเมื่อก่อนเธอไม่ได้หวงเลย ออกจะรำคาญด้วยซ้ำ แต่พอได้กันเท่านั้นแหละทุกอย่างเปลี่ยนเร็วเวอร์มาก เธอหวงพี่เทพสุดๆเหมือนว่าเขาเป็นของเธอคนเดียว แต่เขาก็เป็นของเธอแล้วนี่นา! พี่เทพก็ดูแลเธอดุจเจ้าหญิงแล้วรบเร้าอยากจะแต่งงานตลอดทั้งที่เธออายุแค่นี้เอง เธอยังไม่เรียนจบปริญญาด้วยซ้ำ “ไปทำอะไรมาถึงเหนื่อย?” น่าสงสัยอีกแล้ว แค่เรียนจะเหนื่อยอะไรนักหนาถึงขั้นหลับแบบไม่รู้สึกตัวว่าเขาเข้ามา “อ่านหนังสือดึกมากไง แล้วก็เร่งแพ็คของเมื่อคืนด้วยเลยนอนดึกมาก” เธอขยับตัวเข้าไปกอดแขนพี่เทพซบหน้าลงกับไหล่เขาด้วยความเหนื่อยผสมกับความง่วงงุน “ไปกินข้าวนอกบ้านนะวันนี้” เขานัดเพื่อนอีกแล้ว นัดร้านอาหารเดิมที่หลิวเคยทำงานนั่นแหละเพราะไม่ไกลเกินไป “แล้ว…” “นอนบ้านพี่โอเคนะ” เทพดึงหลิวมากอดก่อนจะจูบกลางกระหม่อนด้วยความเอ็นดูเหมือนทุกครั้ง อาการแบบนี้เรียกว่าหลงเมียได้ไหมนะ เมื่อเตรียมชุดสำหรับพรุ่งนี้ของหลิวเสร็จก็พร้อมออกเดินทางไปกินข้าวพร้อมหน้ากัน เพื่อนคือไม่รู้พวกมันจะเหงาอะไรนักหนาในเมื่อมีเมียครบทุกคนแล้ว “หลิว! สวัสดีค่ะพี่เทพ” ยี่หวาเดินมากลับไปที่รถพอดีที่เห็นเพื่อนเดินมากับแฟน “ไหนว่าลาออกแล้วไง?” ยี่หวาพึ่งบอกเธอเมื่อตอนกลางวันเองนะ แล้วทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้ละ “มาเอาเงินที่เหลือน่ะ แล้วไหนว่าพี่เทพไม่ว่างไง?” ยี่หวาพูดซ้ำชัดๆให้แฟนเพื่อนได้ยินจะได้รู้ว่ามีหลิวคิดถึงมาก “ไม่ว่างโทรหาแค่นี้บ่นกับเพื่อนเลยเหรอห่ะ?” เขาหัวเราะนิดๆอย่างอารมณ์ดีมาก “ยี่หวาอะ! เฮ้อ..ไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วจะตามไปที่โต๊ะนะคะ” เธออายจนไม่กล้ามองพี่เทพแล้วเนี่ย เพื่อนนะเพื่อนเผากันได้ลงคอ เธอแค่บ่นนิดเดียวเองไม่เห็นต้องเล่าให้พี่เทพฟังเลย “ช่วงนี้เรียนหนักเหรอพี่เห็นหลิวเครียด” ถามเพื่อนเมียดีกว่าเพราะถ้าถามเมียก็ได้คำตอบเดิมๆเหมือนตอนเย็น “ก็หนักนะพี่เทพ แต่ว่าวันนี้มีรุ่นน้องมาหาเรื่องหลิวด้วย” ยี่หวาได้ทีรีบฟ้องก่อนเลย เธอรู้ว่าพี่เทพรักหลิวมากขนาดไหนคงไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรได้ง่ายๆหรอก “หาเรื่อง?” หลิวรักสงบมากแทบจะไม่อะไรกับใครหรือเรื่องที่เป็นปัญหาด้วยซ้ำ สำหรับหลิวมีแค่เรื่องขายของออนไลน์ที่ในความสนใจรองจากการเรียน แล้วเด็กที่ไม่ยอมยุ่งกับใครให้วุ่นวายจะไปมีเรื่องกับใครได้ไง “ใช่ วันนี้ก็จ้องหลิวทั้งวันเลย ตอนเย็นยี่หวากับหลิวกำลังซื้อผลไม้กับน้ำอยู่หน้าโรงเรียนก็ตั้งใจเดินมากระแทกไหล่จนเกือบล้มด้วยแหนะ พวกมันคงหมั่นไส้หลิวมั้ง” ยี่หวาเล่าเพิ่มเติมเพราะได้ยินทุกคำแล้วนึกโกรธแทนเพื่อนมาก “เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วตั้งใจเรียนนะยี่หวา” เขายิ้มให้อย่างใจดีมากกับเพื่อนสนิทของเมีย ก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน แต่ก็คิดหนักว่าใครมันมาหาเรื่องเมียเขาอีก ถ้าหลิวเป็นอะไรไปนะเด็กเวรพวกนั้นเจอดีแน่ แรงนักต้องโดนของที่แรงกว่า!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more