ตอนที่ 3
1413 คำ
3 วันผ่านไป ณ โรงเรียนปรานบุรีวิทยา หลิวเดินออกมาพร้อมกับยี่หวาเพราะต้องไปทำงานพาสไทม์ด้วยกันต่อจนถึง 2 ทุ่ม พอร้านปิดถึงได้แยกกันกลับบ้าน
“หลิวคนนั้นมารออีกแล้วนะ” ยี่หวารีบสะกิดเพื่อนให้ดูกลุ่มผู้ชายที่เคยเป็นลูกค้าของร้าน
“บังเอิญมั้ง!” เธอก็ชักแปลกใจแล้วสิ
“บังเอิญบ้าอะไรมาตั้ง 3 วันติดกันเลย” ยี่หวาเถียงกลับ เธออยากจะบอกว่าคนพวกนี้ต้องชอบเพื่อนเธอแน่นอน
“เอาไงอะ ขับรถไปถามเลยปะ?” เธอก็ไม่รู้จะเอาไงดี
“ไม่ต้องหรอก ไปซื้อน้ำก่อนดีกว่าคนไม่ค่อยเยอะดี” ยี่หวาชี้ไปที่รถขายน้ำก่อนจะลากเพื่อนรักให้ตามไป
หลิวเดินไปซื้อน้ำตามเพื่อนไม่ได้สนใจชายหนุ่มที่กำลังเดินมาหา เธอไม่ทันได้ดูด้วยซ้ำจนเขายื่นเงินมาจ่ายแทนด้วย
“พี่เทพ! หลิวจ่ายเองได้” เธอหยิบเงินจะคืนแต่ว่าเขาไม่รับ
“น้ำแค่นี้เองพี่เลี้ยงได้ คุยกันหน่อยสิ” เทพมองเธอในชุดนักเรียน เปียผมสองข้างมีหน้าม้าบางๆ น่ารักดีจริง เขาจับมือเธอดึงออกมาส่วนเพื่อนเธอก็ให้เพื่อนคุยยื้อเวลาให้ก่อน
“พี่มีอะไรหลิวต้องไปทำงานต่อนะ”
“ร้อนเงินเหรอ?”
เธอถึงกับไปไม่เป็นกับคำถามเขาเลย จะบอกว่าร้อนเงินก็ไม่นะแต่ว่าต้องรับผิดชอบงานไง เธอไม่อยากจะไปสาย
“พี่เทพมีอะไรรีบพูดสิ” เธอรีบจริงๆนะ เขาก็เอาแต่มองหน้าเธออยู่นั่นแหละแล้ววันนี้จะรู้เรื่องไหมละ
“เลิกงานกี่โมงเดี๋ยวไปรับ” เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาคุยกัน
“2 ทุ่มค่ะ แต่หลิวมีรถขับกลับบ้านเองได้” เธอไม่ได้ไว้ใจคนง่ายๆนะ ยิ่งเป็นคนที่ลุคเจ้าชู้ขนาดนี้ด้วยยิ่งไว้ใจไม่ได้เลย
“แล้วต้องทำยังไงถึงจะคุยกันได้?” เขาอยากคุยตอนนี้ แต่เธอทำท่าลุกลี้ลุกลนจนน่ารำคาญ
“ไลน์หลิวพี่ก็มี”
“ไม่เอาอะขี้เกียจพิมพ์อยากคุยมากกว่า” แค่อยากจะคบเด็กมันยากขนาดนี้เลยเหรอวะ บางทีเขาน่าจะบังคับให้จบๆ
“วันอาทิตย์หลิวว่างตอนบ่าย เจอกันหน้าร้านทองแล้วกัน ตอนนี้ไปก่อนนะ” เธอรีบแกะมือเขาออกแล้วเดินไปหาเพื่อนก่อนจะขับรถออกไปที่บ้านเปลี่ยนชุดและไปที่ร้านเพื่อทำงานต่อ โชคดีที่เธอกับนี่หวาบ้านติดกันทำให้ไม่ลำบากอะไรเลย
เธอไม่รู้ว่าพี่เทพจะคุยเรื่องอะไรถึงได้รีบมากขนาดนั้น เธอมาเสิร์ฟอาหารก็ยังต้องเจอแก็งเขาอีก แต่วันนี้มีคนมาเพิ่มอีก 2 คนเลยให้เพื่อนไปรับออเดอร์แทนน่าจะดีกว่า
“หลิวพี่เขาถามถึงนะ อยากให้หลิวไปเสิร์ฟมากกว่า” ยี่หวามาบอกเพื่อนแล้วนึกชอบคนที่มาจีบเพื่อนจนอยากให้คบกันจริงๆ แต่ปัญหาคือเพื่อนเธอนี่แหละ
“ยี่หวาช่วยหลิวไม่ได้เหรอ?” เธอไม่อยากจะไปเสิร์ฟจริงๆ
“หลิวไปเถอะยี่หวาจะ...จะไปเข้าห้องน้ำแล้ว!” ยี่หวาพูดจบก็ส่งออเดอร์ให้เพื่อนแล้วรีบเดินไปเข้าห้องน้ำทันที เธอแค่อยากให้เพื่อนมีแฟนเอง
“ยี่หวาอะนิสัยเสีย!” เพื่อนแกล้งเธออีกแล้ว
หลิวหยิบอาหารที่สั่งไปเสิร์ฟพวกเขาที่มากันเยอะมากขึ้นกว่าปรกติ เธอมองบนนิดแล้วลองมองหาเพื่อนอีกครั้งแต่ก็ไม่เจอ
หึ! รู้ว่าไม่อยากไปก็แกล้งกันดีจัง
“ขออนุญาตค่ะ” เธอยกกับข้าวไปวางที่โต๊ะอาหารพวกเขา แล้วเดินออกมาเพื่อยกของเพิ่ม นึกแล้วหงุดหงิดในใจนะ
“รับอะไรเพิ่มไหมคะ?” เธอถามตามหน้าที่และมารยาท เธอกำลังจะเดินออกไปแล้วแต่ว่า…
“รับเพื่อนพี่ไปเป็นแฟนไหมครับน้อง” วินพูดดังขึ้น
“น้องเขาตกใจหมดไอ้ห่า!” อิฐด่าเพื่อนซ้ำเพราะว่ามันเล่นชงไม่ดูหน้าคนเลยว่าอึดอัดขนาดไหน
“เดี๋ยวดิหลิว” เทพนั่งอยู่ริมโต๊ะพอดีเลยฉวยโอกาสจับมือเธอไว้ก่อน พลางปลายตามองเพื่อนให้หุบปากไปด้วย
“จะรับอะไรเหรอคะ?”
“วันอาทิตย์พี่ไปรับที่บ้านนะ”
“แล้วแต่ค่ะ” คนอย่างเขาคิดว่าห้ามยังไงก็คงไม่ได้หรอก ดูสิขนาดหนีจากตรงหน้าโรงเรียนมาได้ เขาก็ยังตามเธอมาถึงร้านอาหารอีก แล้วถ้าเธอเบี้ยวนัดเขาก็ต้องหาทางจนได้
เธอเดินกลับไปแล้วไม่ไปหาที่โต๊ะเขาอีกเลย จนกระทั่งถึงเวลาเลิกงานก็ยังเห็นรถเบนซ์จอดอยู่หน้าร้านทั้งที่กินอิ่มแล้วจ่ายเงินตั้งนานแล้วนะ
เฮ้อ...นี่เขากะจะเฝ้าเธอใช่ไหมเนี่ย?
เธอขี้เกียจจะสนใจเพราะเดี๋ยวกลับไปก็มีงานต้องจัดการต่ออีก เธอยังเด็กเรื่องความรักดังนั้นเอาไว้ทีหลังก็ได้ ตอนนี้เธอควรจะเรียนรู้หาประสบการณ์ชีวิตและใช้ช่วงเวลานี้ให้มีความสุขดีกว่ามายุ่งวุ่นวายกับคนหน้าตาดีแบบพี่เทพ
“นี่หลิวกับพี่คนนั้นน่ะเอายังไงเหรอ?” ยี่หวาถามหลังลงจากรถของเพื่อนสนิท
“ไม่รู้สิ” เธอเบะปากนิดๆแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป เธอคิดไม่ออกจริงๆว่าควรจะเอายังไงกับพี่เทพดี เดี๋ยวนี้ยิ่งเขาตื้อเธอมากเท่าไรมันก็ยิ่งดูน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้นเลย
พี่เทพจีบเธอแน่นอนตอนนี้มั่นใจแล้ว แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกันเขายังมาเฝ้าที่โรงเรียน ตามไปที่ร้านอาหาร ไหนจะไลน์หาทุกคืนอีก ถ้าวันไหนเธอไม่ตอบไลน์หรือไม่เจอเขา พี่เทพก็โทรหาไม่หยุด เธอไม่รู้จะรับมือคนแบบนี้ยังไงดีแล้วนะ
“นี่ฉันมีเจ้ากรรมนายเวรตามเพิ่มรึเปล่าเนี่ย!” เธอบ่นนิดๆ ขณะตอบไลน์ลูกค้าและลงมือแพ็คของต่อไปแต่ไลน์ดัง
เทพประทาน : ออกมาคุยกันหน่อยสิ
“อยู่หน้าบ้านฉันเหรอ!?” เธอไปเปิดม่านดูนิดๆถึงได้เห็นเขายืนรออยู่หน้าบ้านจริงๆด้วย
เทพยืนยิ้มรอเธอที่หน้าบ้าน เขาอยากจะรู้จริงว่าตามขนาดนี้จะใจอ่อนไหมหรือต้องให้ข่มขู่ก่อนใช่ไหมถึงจะยอมคุยกันได้ ก็ใช่ที่ว่าจะลืมเรื่องที่เรานัดกันวันอาทิตย์หรอกนะ แต่นั่นมันอีกตั้ง 2 วันนานเกินไปรอไม่ไหวหรอก
เขาอยากคุยกับเธอตอนนี้มากกว่า
“พี่เทพมีอะไรรึเปล่าคะ?” ในที่สุดเธอก็ต้องออกมาเพราะเขาโทรหาไม่หยุดเลย แต่ก็ยังไม่เปิดประตูให้เขาเข้ามาในบ้านหรอกอันตรายเกินไปจริงๆผู้ชายคนนี้
“พี่ชอบหลิวรู้ใช่ไหม?” เขาถามเธอให้แน่ชัดก่อนเผื่อว่ามีเด็กโง่ เขาจริงจังกับหลิวอย่างที่ไม่เคยทำกับใคร
“พี่ไม่บอกหลิวจะรู้เหรอ?” เธอทำหน้าใสซื่อเหมือนไม่รู้ว่าที่ผ่านมาเขาจีบเธอทั้งที่รู้ตัวตลอดตั้งแต่วันนั้น
เธอมักจะใจเต้นแรงเวลาอยู่ใกล้พี่เทพเสมอ แต่คนที่ดูเหมือนเจ้าชู้หน้าแถมตาดีแบบนี้ไว้ใจได้ที่ไหนกันเล่า ถ้าเกิดเธอเผลอไปรักจริงๆขึ้นมาแล้วพี่เทพมีคนอื่นไม่อกหักจนเพ้อให้คนรำคาญรึไง เธอยังไม่พร้อมเรื่องความรักจริงๆนะ
ถึงยังไงพี่เทพก็ดูอันตรายเกินไป!!
“งั้นตอนนี้รู้แล้วก็ช่วยเข้าใจด้วยว่าพี่อยากได้หลิวเป็นแฟน” พูดตรงๆทื่อๆแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว
“พี่มีผู้หญิงตั้งเยอะแยะอย่ามาสนใจหลิวเลย” ข้อนี้เธอไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจริงไหม แต่ก็พูดไปเพราะความปากเก่งเท่านั้นเอง แล้วต้องมาหลุบตาต่ำเพราะพี่เทพจ้องหน้าเธอด้วยแววตาลุกวาวเหมือนไม่พอใจจนน่ากลัวเลย
แต่คนหน้าตาดีแบบเขาไว้ใจได้ที่ไหนเล่า
- ผู้เขียน
