“ฉันไม่ได้โทรมาอธิบายนะมายาว่าฉันทำแบบนั้นแบบนี้เพื่ออะไร แต่ฉันมีเรื่องที่อยากบอกแกต่างหาก”
(อะไร? จะบอกว่าตกลงคบกับพี่ชาร์ลแล้วรึไง)
“มายาฉันจะบอกให้นะ ถ้าแกอยากได้มากแกก็บอกเขาซะว่าแกชอบเขาไม่ใช่มาหาเรื่องฉัน ฟังนะมายาเขามาชอบมาตามจีบฉันเองฉันไม่ได้ไปบังคับเขาเหมือนที่แกก็แอบชอบเขาเองเขาไม่ได้ไปบังคับให้แกมาชอบนั่นแหละ คิดให้ฉลาดบ้างไม่ใช่คิดแต่เรื่องไม่ดีแล้วว่าคนอื่นว่าผิดมันเห็นแก่ตัว!”
(หวาย! มันจะมากไปแล้วนะ!)
“มันไม่มากไปหรอกมายา ก่อนจะว่าฉันด้วยคำนี้ถามตัวเองก่อนว่าความคิดกับคำพูดของแกมันมากเกินไปรึเปล่า” ไม้หวายไม่ได้ตะคอกเสียงดังอย่างที่มายาทำ เธอใช้แค่เสียงที่แข็งกับระดับความดังเสียงที่ปกติตอบกลับไปเท่านั้น
(ก็ถ้าแกไม่ทำแบบนี้ก่อนฉันจะเป็นแบบนี้เหรอหวาย)
“...”
(ทำไมไม่ตอบล่ะ เงียบทำไม เจอคำนี้แล้วไปไม่เป็นเหรอหวาย?) น้ำเสียงเยาะเย้ยดังออกมาจากมายาทันที
“ฉันเงียบเพราะฉ
