ชาร์ลเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งหลังจากที่ปล่อยให้เธอได้ใช้เวลาอยู่คนเดียวนานถึงสองชั่วโมง พอกลับเข้าไปในห้องนอนไม้หวายก็หลับไปแล้ว
...สวย
เธอสวยหมดจดไม่ว่าจะมุมไหนเวลาไหน
เธอเป็นรุ่นน้องในคณะที่เขาเห็นอยู่หลายครั้ง ไม้หวายสวยเตะตาใครต่อใครเสมอแต่เพราะตอนนั้นชาร์ลไม่ได้สนใจเพราะเขาไม่นิยมกินเพื่อนหรือเด็กในคณะให้เป็นปัญหาอยู่แล้ว
ยิ่งใกล้ยิ่งวุ่นวาย เขาไม่มีทางกินอะไรที่อยู่ใกล้ตัวเด็ดขาดในเมื่อตัวเลือกของเขามีเยอะจนเลือกกินไม่ไหว
แต่วันนี้ชาร์ลกลับรู้สึกเสียดายที่เคยมองข้ามเธอไปตั้งนานไม่อย่างนั้นคงได้ดูแลกันไปนานแล้ว เขาเสียดายเพราะอีกแค่ไม่กี่เดือนเขาก็เรียนจบส่วนอีกคนก็ต้องไปเรียนโดยที่ไม่มีเขาอยู่ใกล้อีกตั้งสองปี
“อ่าส์!” แค่คิดเรื่องนี้ชาร์ลก็รู้สึกหวงอย่างที่ไม่เคยหวงใครมาก่อน
ฟอด~
“ฝันดีนะยัยเด็กดื้อ” ชาร์ลก้มลงไปจูบหน้าผากของเธอก่อนจะกระซิบบอกเบา ๆ แล้วห่มผ้าให้เธอให้เ
