บทที่13
อย่าให้พลาดเช่นสี่ปีก่อนเล่า..
จวนเสนาบดีอวี้
"ท่านพ่อ ท่านพ่อเจ้าค่ะ" เสียงอีอีดังเรียกบิดามาเเต่ไกล
"อีอีมันไม่งามเจ้ารู้หรือไม่" เสนาบดีอวี้เอ่ยดุบุตรสาวอย่างไม่ใส่ใจมากนัก
"ท่านพ่อเจ้าค่ะ ลูกหาบุตรเขยให้ท่านพ่อได้เเล้วนะเจ้าค่ะ" อีอีเอ่ยอย่างยิ้มเเย้มเเจ่มใส
"ผู้ใดคือผู้โชคร้ายกันนะพ่ออยากรู้เสียเเล้วสิ"เสนาบดีอวี้หยอกล้อบุตรสาวตน ไม่ว่านางจะเลือกใครยากดีมีจนเช่นไร เขาพร้อมจะไปสู่ขอให้
"ท่านพ่อว่าหยางหยางเป็นอย่างไรบ้างเจ้าค่ะ"
ย้อนกลับไปหลังจากที่อีอีเอ่ยให้หยางหยางอยู่ข้างนางไปตลอดบุรุษตรงหน้าเอ่ยตอบรับโดยไม่คิดเเม้เเต่น้อน เเววตามั่นคงจริงใจขององค์ชายรองจิ้นหยางทำให้อีอีเขินอายหน้าเเดงก่ำม้วนซุกอกอุ่นอีกครั้งจากนั้นอีอีได้เลือกเครื่องประดับให้หยางหยางหนึ่งชุดใหญ่เป็นเครื่องประดับตกเเต่งด้วยทับทิมสีเเดงงดงามตระการตาเหมาะกับกับฮองเฮายิ่ง มือหนาจับมือบางไม่ยอมปล่อยจนออก
