งานหมั้นกันต์และเอวา
เช้านี้ที่บ้านของนายนาวาค่อนข้างวุ่นกับการเตรียมพร้อมพิธีหมั้นหมายของลูกสาวคนโตอย่างเอวา
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
รียาเคาะประตูห้องนอนของเอวาก่อนจะเปิดเข้าไป ว่าที่เจ้าสาวอยู่ในชุดไทยประยุกต์ผ้าทอสีครีม ทรงผมแสกกลางเรียมวยต่ำ ใบหน้ากำลังถูกแต่งแต้มด้วยช่างเสริมสวยที่เป็นเพื่อนสนิทของเอวา
"สวยจังเลยค่ะ พี่เอวา"
"ตื่นแล้วหรอรียา"
"ตื่นนานแล้วค่ะ นานจนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ"
รียาสวมชุดเดรสยาวสีชมพูอ่อน คอเหลี่ยมแขนตุ๊กตา เหมาะสมกับรูปร่างและวัยของเธอ
"รียาพี่แต่งหน้าเสร็จแล้ว รียามานั่งเร็ว ให้พี่ปริมแต่งหน้าทำผมให้"
"มานั่งเร็วคนสวย พี่จะแต่งหน้าทำผมสวยๆให้"
"ค่ะพี่ปริม"
ปริม ช่างเสริมสวยเพื่อนสนิทเอวาเอ่ยเรียกรียา หญิงสาวนั่งลงเก้าอี้หันหน้าให้ช่างได้แต่งหน้าให้เธอออกมาสวยงาม
"สวยจังเลยน้องสาวพี่"
เมื่อแต่งหน้าเสร็จเรียบร้อย ปริมก็จัดการม้วนผมเป็นลอนใหญ่ จักนั้นก็แบ่งผมครึ่งหนึ่งมัดขึ้นตรงกลางศรีษะติดโบว์สีขาว ด้านหน้าปล่อยปอยผมสองข้างลงมาเล็กน้อย
"น้องเธอสวยอย่างกับตุ๊กตาเลยว่าไหมเอวา"
"ใช่สวยมากเลยรียา"
"ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวรียาลงไปช่วยแม่ครัวก่อนนะคะ"
รียาเดินลงจากชั้นสองของบ้านมาที่ห้องครัว แม่ครัวสามคนในนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เป็นสองน้าและหนึ่งป้า ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของนายนาวาบิดาของเธอ
"ให้รียาช่วยไหมคะ"
"ไม่เป็นไรรียา ยืนดูน้ากับป้าทำก็พอ ใกล้จะเสร็จแล้ว"
(บึ๊นนนนน เอี๊ยดดด)
" เสียงรถขับเข้ามา สงสัยคุณกันต์และครอบครัวมาถึงแล้ว"
รียารู้สึกถึงความวูบไหวภายในหัวใจเมื่อได้ยินชื่อนี้ขึ้นมาอีกครั้ง
"เอ่อ คุณกันต์คือแฟนของพี่เอวาหรอคะป้านี"
"ใช่จ้ะ คุณกันต์เป็นแฟนและเป็นเจ้านายของเอวาน่ะ"
"อ๋อค่ะ"
รียาไม่อยากคิดถึงใครบางคนที่เธอเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้ง เธอจึงสะบัดหัวให้หลุดออกความคิด ไม่ให้ฟุ้งซ่านคิดถึงเขาคนนั้นอีก แค่ความบังเอิญของคนที่มีชื่อคล้ายๆกันก็แค่นั้น รียาเห็นว่าในครัวไม่มีอะไรให้ทำเธอจึงเดินออกจากห้องครัวแล้วเดินไปที่ตู้เก็บหนังสือ มือบางหยิบหนังสือนิยายเล่มหนึ่งออกมาดู เมื่อเธอเปิดอ่าน นิยายมีเนื้อหาที่น่าติดตาม รียาตั้งใจจะถือหนังสือไปนั่งอ่านเงียบๆ แต่ร่างบางกลับไปชนเข้ากับร่างหนาของใครสักคน
"ว้ายยย!"
"ขอโทษครับ!"
รียารีบนั่งลงไปหยิบหนังสือโดยที่ไม่ได้มองว่าเธอชนเข้ากับใคร
มื่อเรียวคว้าเล่มหนังสือพร้อมกันกับมือหนาที่กำลังจะหยิบหนังสือให้เธอ
(พรึ่บ หมับ)
มือหนาจับเข้าไปโดนหลังมือเรียวบางพอดี
"ขอโทษครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
ต่างคนต่างค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า รียาเบิกตากว้าง ไม่ต่างกับกันต์ที่ตกใจไม่น้อยกว่าเธอ
"คุณกันต์!"
น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยเรียกชายตรงหน้า
"รียา!"
ทั้งสองหยุดชะงักมองหน้ากันด้วยความงุนงงและตกใจ
"มีอะไรเหรอลูก"
นาวาเดินตรงมาบริเวณที่ทั้งสองนั่งจ้องมองหน้ากันและกันแบบไม่กระพริบตา
"เอ่อ รียาทำหนังสือหล่นค่ะคุณพ่อ"
กันต์และรียารีบลุกขึ้นยืน
"สวัสดีครับคุณพ่อ"
กันต์ยกมื่อไหว้สวัสดีว่าที่พ่อตา
"ครับ สวัสดีครับ รียานี่คุณกันต์ ว่าที่พี่เขยลูกน่ะ คุณกันต์นี่รียาลูกสาวคนเล็กของพ่อเอง รียาสวัสดีพี่เขาสิลูก"
"สวัสดีค่ะคุณกันต์"
หญิงสาวยกมือไหว้สวัสดีว่าที่พี่เขย
"สวัสดีครับรียา"
"เอ่อ...รียาขอตัวก่อนนะคะคุณพ่อ"
"อย่าไปนานนะลูกอีกไม่นานพิธีหมั้นจะเริ่มแล้ว"
"ค่ะพ่อ"
รียาหลบไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนหลังบ้าน หญิงสาวนั่งเหม่อลอย ในหัวครุ่นคิดอะไรมากมาย นี่ฉันเคยเอากันกับแฟนพี่สาวงั้นหรือ ฉันทำบ้าอะไรลงไป
พิธีหมั้นเริ่มขึ้นผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเข้ามานั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันบนโซฟา ว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวนั่งบนเสื่อด้านล่าง ก่อนจะสวมแหวนหมั้นผู้ใหญ่สองฝ่ายได้ตกลงเรื่องสินสอดทองหมั้นกันเรียบร้อย กันต์และเอวาได้ฤกษ์เข้าพิธีวิวาห์หลังจากหมั้นไปอีกสามเดือน
มือหนาจับที่มือบางข้างซ้าย มือข้างขวาฝ่ายชายหยิบแหวนเพชรเม็ดงามมาบรรจงสวมใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเอวา แหวนถูกสวมเข้าไปถึงกลางนิ้ว กันต์หยุดชะงักทันทีที่สายตาเหลือบไปเห็นร่างเล็กอวบอึ๋มคนที่เขาเคยกระแทกมาแล้ว กำลังยืนแอบดูพิธีหมั้นที่ขอบประตูทางเข้า เมื่อเอวาเห็นแฟนหนุ่มสวมแหวนค้างที่กลางนิ้วหญิงสาวจึงเอ่ยเรียกเบาๆ
"คุณกันต์คะ คุณกันต์คะ!"
"เอ่อ..ครับ"
นิ้วหนาดันรูดแหวนเพชรเข้าไปจนสุดโคนนิ้วนางข้างซ้ายของเอวา เจ้าสาวโน้มก้มลงกราบลงตักของเจ้าบ่าว
ทันทีที่แหวนถูกสวมเสร็จเรียบร้อย กันต์มองไปทิศทางที่รียาแอบดูอยู่ หญิงสาวมีสีหน้าเศร้าซึม หมุนตัวกลับหลังเดินออกไปทันที กันต์มองตามจนหญิงสาวเดินหายออกไปทางฝั่งขวาของบ้าน
"ป้านี ฝากบอกพ่อด้วยนะคะ รียาต้องรีบกลับแล้วค่ะ รียาต้องไปหาแม่กับยายที่โรงพยาบาล เอาไว้ว่างๆรียาจะมาใหม่ค่ะ"
"จ้ะ เดี๋ยวป้าจะบอกพ่อหนูให้นะ"
"ขอบคุณค่ะ หนูไปแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ"
รียาเดินออกไปยืนรอโบกรถแท็กซี่ที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน
"ขอให้มีความสุขมากๆนะคะคุณกันต์ ลาก่อนค่ะ"
-------------------------
หลังจากงานหมั้นผ่านไปหนึ่งสัปดาห์
กันต์และเอวาก็ยังคงใช้ชีวิตตามปกติ ต่างคนต่างอยู่บ้านตัวเองและไปทำงานตามปกติ ทั้งสองตกลงจะย้ายไปอยู่เรือนหอที่สร้างใกล้เสร็จหลังแต่งงานทันที
ด้านรียาเองก็ยังคงใช้ชีวิตทุ่มเทในการเรียนและอยู่ในช่วงสอบปลายภาคของเทอมสอง
"รียา สอบเสร็จแล้ว คืนนี้เราไปดื่มกันไหม"
"...."
"รียา!"
"อะไร แกจะตะโกนเรียกฉันทำไม ลดา"
"ก็ฉันคุยดีๆแกไม่ได้ยินฉันก็ตะโกนสิ แกเป็นอะไรนั่งใจลอยอยู่ได้"
ลดา เพื่อนสนิทของรียาสังเกตุถึงความผิดปกติของรียา ที่พักหลังๆหญิงสาวมีอาการเหม่อ ใจลอยบ่อยๆ
"เมื่อกี้แกคุยอะไรกับฉัน ฉันไม่ได้ยิน"
"ฉันถามแกว่า สอบเสร็จแล้ว คืนนี้เราไปดื่มกันไหมTG Pub&Bar แกจะไปกับฉันหรือเปล่า"
"ไม่อ่ะ แกไปเถอะ ฉันจะกลับสมุทรปราการ ฉันคิดถึงแม่กับยายน่ะ"
"โอเค ถ้าเปลี่ยนใจจะไปก็ตามฉันไปนะ ฉันกลับก่อนนะ"
"อืม บ๊ายบาย"
สองสาวโบกมือลากัน
รียานั่งรถไฟฟ้าเพื่อกลับไปคอนโดที่เธอพักอยู่ หญิงสาวยังคงเหม่อลอย ในใจครุ่นคิดแต่เรื่องที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเธอกับพี่เขย ซึ่งในใจเธอรู้สึกผิดที่วันนั้นเผลอตัวเผลอใจ ใจง่ายไปให้ท่าเขา ถ้าเธอรู้แต่แรกว่าเขาคือแฟนพี่สาว เธอจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด
ร่างเล็กอวบอั๋นผิวพรรณแตกเนื้อสาวในชุดนักศึกษารัดรูป กระโปรงทรงเอสั้นเลยเข่า เดินเข้าไปในลิฟต์ เมื่อถึงชั้น4 เธอก็เดินออกจากลิฟต์ไปแตะคีย์การ์ดเปิดเข้าห้อง ร่างเล็กนอนคว่ำหน้าราบไปกับที่นอน ด้วยความเหนื่อยล้าหญิงสาวจึงหลับไปโดยที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุด
บริษัทของกันต์
"เอวาครับ วันนี้ผมไม่ได้ไปส่งคุณที่บ้านนะครับ ผมต้องไปดูรถของคุณแม่ที่อู่ซ่อมรถแถวบางนาน่ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ เอวากลับเองได้ค่ะ"
เอวายิ้มหวานให้กับคู่หมั้น
"ถ้าถึงบ้านแล้วโทรมาบอกผมด้วยนะครับ ผมเป็นห่วง"
"ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ"
"ครับ"
ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนถึงข้อศอก กางเกงสแล็คสีดำ เดินเข้าลิฟต์ลงไปที่ลานจอดรถของบริษัท
รถสอร์ตหรูสองประตูสีดำ ขับไปตามเส้นทางพระรามสาม มุ่งหน้าไปทางซอยสุขุมวิท นับตั้งแต่วันที่กันต์ได้เจอรียาเพียงไม่กี่นาทีในงานหมั้น ใบหน้ารียาเข้ามารบกวนจิตใจของเขาจนว้าวุ่น โดยเฉพาะก่อนนอน ใบหน้าหวานของสาวน้อยจะแว๊บเข้ามาในความคิดของเขาเสมอ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นหลังจากที่เขาก้าวขาออกจากคอนโดนั้นไป เขาไม่เคยนึกถึงรียา ไม่เคยจดจำและลืมมันเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แต่ตอนนี้ สิ่งที่เขากำลังคิดคือ ต้องพยายามนึกถึงเส้นทางไปคอนโดของรียาให้ได้ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก สิ่งเดียวที่เขาคิดได้คือ โทรหาพ่อตา
(ครืด ครืด ครืด)
"ฮัลโหล ว่าไงเหรอกันต์ "
"คุณพ่อสะดวกคุยไหมครับ ผมมีเรื่องจะรบกวนสอบถามคุณพ่อน่ะครับ"
"ว่ามาเลยลูก"
"เอ่อ! คือน้องชายของเพื่อนผมเขากำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เขาต้องการที่พักเป็นคอนโดแถวสุขุมวิท คุณพ่อมีคอนโดไหนแนะนำบ้างไหมครับที่สะอาดและค่อนข้างปลอดภัย ผมเคยได้ยินเอวาบอกว่าพ่อไปหาน้องสาวแถวสุขุมวิท คุณพ่อน่าจะพอรู้จักแถวนั้นพอสมควร ช่วยแนะนำได้ไหมครับ ผมจะได้บอกเพื่อนพาน้องเขาไปดู"
"พ่อไม่รู้จักแถวนั้นเท่าไหร่ พ่อรู้จักแค่คอนโดที่รียาพัก อยู่ซอย26 ขับเข้าไปไม่ไกลคอนโดจะอยู่ซ้ายมือ พ่อจำชื่อไม่ได้ จำได้แต่สถานที่ บอกให้เขาลองขับรถไปหาดูนะ"
"ครับคุณพ่อ ผมจะบอกเขาให้เข้าไปดู แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ"
จบสายสนทนา
กันต์ยิ้มออกมาอย่างคนโล่งอก หลังจากที่เขาว้าวุ่นครุ่นคิดอยู่นาน
รถสปอร์ตหรูขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถชั้นล่าง แต่เขาไม่สามารถขึ้นไปหารียาได้ เนื่องจากไม่มีคีย์การ์ด
"เอ่อ...คุณครับรบกวนหน่อยสิครับ ผมจะไปหาน้องสาวที่ชั้น4 โทรหาน้องไม่รับสาย ผมไม่มีคีย์การ์ด รบกวนคุณได้ไหมครับ"
"ไปค่ะ ฉันอยู่ชั้น4พอดี "
กันต์เดินตามผู้หญิงวัยกลางคนเดินเข้าไปในลิฟต์ ประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้น4
"ขอบคุณนะครับ"
"ยินดีค่ะ"
ห้อง413 (ก๊อกก๊อกก๊อก)
"อื้อ!"
รียาลืมตาตื่น เธอหลับยาวตั้งแต่17.30น.จนกระทั่งตอนนี้เป็นเวลา20.20น.
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
รียาเดินไปเปิดประตูด้วยอาการสะลึมสะลือ ในใจคิดว่าคงจะเป็น ลดา ที่มาเคาะประตูเรียกเธอเพื่อชวนไปดื่ม
(แกร็ก)
ประตูห้องถูกเปิดออก รียาเบิกตากว้างด้วยความตกใจและไม่คาดคิดว่าคนที่หัวใจเธอเรียกร้องหา จะมายืนอยู่หน้าห้อง
"คะ..คุณกันต์ มาทำไมคะ"
"ผมคิดถึงคุณ รียา!"
(พรึ่บ)
ร่างหนาพุ่งเข้าไปกอดรียาที่กำลังยืนนิ่งชะงักด้วยความงุนงงและตกใจไม่น้อย
สองมือเรียวดันร่างหนาให้ออกห่าง
"คุณกันต์ปล่อยเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ คุณกับพี่เอวากำลังจะแต่งงานกัน คุณไม่ควรมาที่นี่อีก"
"ผมคิดถึงคุณ ผมพยายามห้ามความรู้สึกตัวเองแล้ว แต่ผมห้ามไม่ได้ ผมน่าจะเจอกับคุณก่อนเจอเอวา"
"คุณกันต์อย่าพูดแบบนั้นเลยนะคะ ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แค่คุณยอมรับความจริง แค่เราอยู่กับความเป็นจริงและอยู่กับสิ่งที่ถูกต้อง คุณกันต์ออกไปเถอะค่ะ เราไม่ควรมาเจอกันอีก"
"อย่าผลักไสไล่ผมเลยนะรียา เรามารื้อฟื้นความหลังกันเถอะ"
"ว้ายยยย!"
มือหนาผลักร่างเล็กลงไปกลางเตียงใหญ่ แล้วตามไปขึ้นคร่อมทาบทับ สองมือหนากดข้อมือทั้งสองข้างไว้เหนือศรีษะ จมูกโด่งริมฝีปากมาซุกไซ้สูดดมดูดเลียขบเม้มตามซอกคอขาว
"หยุดเถอะค่ะคุณกันต์ รียาขอร้องล่ะค่ะ"
-----------------------------