ตอนที่ 3 เจอกันอีกครั้งในงานหมั้น

2145 คำ
งานหมั้นกันต์และเอวา เช้านี้ที่บ้านของนายนาวาค่อนข้างวุ่นกับการเตรียมพร้อมพิธีหมั้นหมายของลูกสาวคนโตอย่างเอวา (ก๊อกก๊อกก๊อก) รียาเคาะประตูห้องนอนของเอวาก่อนจะเปิดเข้าไป ว่าที่เจ้าสาวอยู่ในชุดไทยประยุกต์ผ้าทอสีครีม ทรงผมแสกกลางเรียมวยต่ำ ใบหน้ากำลังถูกแต่งแต้มด้วยช่างเสริมสวยที่เป็นเพื่อนสนิทของเอวา "สวยจังเลยค่ะ พี่เอวา" "ตื่นแล้วหรอรียา" "ตื่นนานแล้วค่ะ นานจนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ" รียาสวมชุดเดรสยาวสีชมพูอ่อน คอเหลี่ยมแขนตุ๊กตา เหมาะสมกับรูปร่างและวัยของเธอ "รียาพี่แต่งหน้าเสร็จแล้ว รียามานั่งเร็ว ให้พี่ปริมแต่งหน้าทำผมให้" "มานั่งเร็วคนสวย พี่จะแต่งหน้าทำผมสวยๆให้" "ค่ะพี่ปริม" ปริม ช่างเสริมสวยเพื่อนสนิทเอวาเอ่ยเรียกรียา หญิงสาวนั่งลงเก้าอี้หันหน้าให้ช่างได้แต่งหน้าให้เธอออกมาสวยงาม "สวยจังเลยน้องสาวพี่" เมื่อแต่งหน้าเสร็จเรียบร้อย ปริมก็จัดการม้วนผมเป็นลอนใหญ่ จักนั้นก็แบ่งผมครึ่งหนึ่งมัดขึ้นตรงกลางศรีษะติดโบว์สีขาว ด้านหน้าปล่อยปอยผมสองข้างลงมาเล็กน้อย "น้องเธอสวยอย่างกับตุ๊กตาเลยว่าไหมเอวา" "ใช่สวยมากเลยรียา" "ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวรียาลงไปช่วยแม่ครัวก่อนนะคะ" รียาเดินลงจากชั้นสองของบ้านมาที่ห้องครัว แม่ครัวสามคนในนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เป็นสองน้าและหนึ่งป้า ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของนายนาวาบิดาของเธอ "ให้รียาช่วยไหมคะ" "ไม่เป็นไรรียา ยืนดูน้ากับป้าทำก็พอ ใกล้จะเสร็จแล้ว" (บึ๊นนนนน เอี๊ยดดด) " เสียงรถขับเข้ามา สงสัยคุณกันต์และครอบครัวมาถึงแล้ว" รียารู้สึกถึงความวูบไหวภายในหัวใจเมื่อได้ยินชื่อนี้ขึ้นมาอีกครั้ง "เอ่อ คุณกันต์คือแฟนของพี่เอวาหรอคะป้านี" "ใช่จ้ะ คุณกันต์เป็นแฟนและเป็นเจ้านายของเอวาน่ะ" "อ๋อค่ะ" รียาไม่อยากคิดถึงใครบางคนที่เธอเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้ง เธอจึงสะบัดหัวให้หลุดออกความคิด ไม่ให้ฟุ้งซ่านคิดถึงเขาคนนั้นอีก แค่ความบังเอิญของคนที่มีชื่อคล้ายๆกันก็แค่นั้น รียาเห็นว่าในครัวไม่มีอะไรให้ทำเธอจึงเดินออกจากห้องครัวแล้วเดินไปที่ตู้เก็บหนังสือ มือบางหยิบหนังสือนิยายเล่มหนึ่งออกมาดู เมื่อเธอเปิดอ่าน นิยายมีเนื้อหาที่น่าติดตาม รียาตั้งใจจะถือหนังสือไปนั่งอ่านเงียบๆ แต่ร่างบางกลับไปชนเข้ากับร่างหนาของใครสักคน "ว้ายยย!" "ขอโทษครับ!" รียารีบนั่งลงไปหยิบหนังสือโดยที่ไม่ได้มองว่าเธอชนเข้ากับใคร มื่อเรียวคว้าเล่มหนังสือพร้อมกันกับมือหนาที่กำลังจะหยิบหนังสือให้เธอ (พรึ่บ หมับ) มือหนาจับเข้าไปโดนหลังมือเรียวบางพอดี "ขอโทษครับ" "ไม่เป็นไรค่ะ" ต่างคนต่างค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า รียาเบิกตากว้าง ไม่ต่างกับกันต์ที่ตกใจไม่น้อยกว่าเธอ "คุณกันต์!" น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยเรียกชายตรงหน้า "รียา!" ทั้งสองหยุดชะงักมองหน้ากันด้วยความงุนงงและตกใจ "มีอะไรเหรอลูก" นาวาเดินตรงมาบริเวณที่ทั้งสองนั่งจ้องมองหน้ากันและกันแบบไม่กระพริบตา "เอ่อ รียาทำหนังสือหล่นค่ะคุณพ่อ" กันต์และรียารีบลุกขึ้นยืน "สวัสดีครับคุณพ่อ" กันต์ยกมื่อไหว้สวัสดีว่าที่พ่อตา "ครับ สวัสดีครับ รียานี่คุณกันต์ ว่าที่พี่เขยลูกน่ะ คุณกันต์นี่รียาลูกสาวคนเล็กของพ่อเอง รียาสวัสดีพี่เขาสิลูก" "สวัสดีค่ะคุณกันต์" หญิงสาวยกมือไหว้สวัสดีว่าที่พี่เขย "สวัสดีครับรียา" "เอ่อ...รียาขอตัวก่อนนะคะคุณพ่อ" "อย่าไปนานนะลูกอีกไม่นานพิธีหมั้นจะเริ่มแล้ว" "ค่ะพ่อ" รียาหลบไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนหลังบ้าน หญิงสาวนั่งเหม่อลอย ในหัวครุ่นคิดอะไรมากมาย นี่ฉันเคยเอากันกับแฟนพี่สาวงั้นหรือ ฉันทำบ้าอะไรลงไป พิธีหมั้นเริ่มขึ้นผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเข้ามานั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันบนโซฟา ว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวนั่งบนเสื่อด้านล่าง ก่อนจะสวมแหวนหมั้นผู้ใหญ่สองฝ่ายได้ตกลงเรื่องสินสอดทองหมั้นกันเรียบร้อย กันต์และเอวาได้ฤกษ์เข้าพิธีวิวาห์หลังจากหมั้นไปอีกสามเดือน มือหนาจับที่มือบางข้างซ้าย มือข้างขวาฝ่ายชายหยิบแหวนเพชรเม็ดงามมาบรรจงสวมใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเอวา แหวนถูกสวมเข้าไปถึงกลางนิ้ว กันต์หยุดชะงักทันทีที่สายตาเหลือบไปเห็นร่างเล็กอวบอึ๋มคนที่เขาเคยกระแทกมาแล้ว กำลังยืนแอบดูพิธีหมั้นที่ขอบประตูทางเข้า เมื่อเอวาเห็นแฟนหนุ่มสวมแหวนค้างที่กลางนิ้วหญิงสาวจึงเอ่ยเรียกเบาๆ "คุณกันต์คะ คุณกันต์คะ!" "เอ่อ..ครับ" นิ้วหนาดันรูดแหวนเพชรเข้าไปจนสุดโคนนิ้วนางข้างซ้ายของเอวา เจ้าสาวโน้มก้มลงกราบลงตักของเจ้าบ่าว ทันทีที่แหวนถูกสวมเสร็จเรียบร้อย กันต์มองไปทิศทางที่รียาแอบดูอยู่ หญิงสาวมีสีหน้าเศร้าซึม หมุนตัวกลับหลังเดินออกไปทันที กันต์มองตามจนหญิงสาวเดินหายออกไปทางฝั่งขวาของบ้าน "ป้านี ฝากบอกพ่อด้วยนะคะ รียาต้องรีบกลับแล้วค่ะ รียาต้องไปหาแม่กับยายที่โรงพยาบาล เอาไว้ว่างๆรียาจะมาใหม่ค่ะ" "จ้ะ เดี๋ยวป้าจะบอกพ่อหนูให้นะ" "ขอบคุณค่ะ หนูไปแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ" รียาเดินออกไปยืนรอโบกรถแท็กซี่ที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน "ขอให้มีความสุขมากๆนะคะคุณกันต์ ลาก่อนค่ะ" ------------------------- หลังจากงานหมั้นผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ กันต์และเอวาก็ยังคงใช้ชีวิตตามปกติ ต่างคนต่างอยู่บ้านตัวเองและไปทำงานตามปกติ ทั้งสองตกลงจะย้ายไปอยู่เรือนหอที่สร้างใกล้เสร็จหลังแต่งงานทันที ด้านรียาเองก็ยังคงใช้ชีวิตทุ่มเทในการเรียนและอยู่ในช่วงสอบปลายภาคของเทอมสอง "รียา สอบเสร็จแล้ว คืนนี้เราไปดื่มกันไหม" "...." "รียา!" "อะไร แกจะตะโกนเรียกฉันทำไม ลดา" "ก็ฉันคุยดีๆแกไม่ได้ยินฉันก็ตะโกนสิ แกเป็นอะไรนั่งใจลอยอยู่ได้" ลดา เพื่อนสนิทของรียาสังเกตุถึงความผิดปกติของรียา ที่พักหลังๆหญิงสาวมีอาการเหม่อ ใจลอยบ่อยๆ "เมื่อกี้แกคุยอะไรกับฉัน ฉันไม่ได้ยิน" "ฉันถามแกว่า สอบเสร็จแล้ว คืนนี้เราไปดื่มกันไหมTG Pub&Bar แกจะไปกับฉันหรือเปล่า" "ไม่อ่ะ แกไปเถอะ ฉันจะกลับสมุทรปราการ ฉันคิดถึงแม่กับยายน่ะ" "โอเค ถ้าเปลี่ยนใจจะไปก็ตามฉันไปนะ ฉันกลับก่อนนะ" "อืม บ๊ายบาย" สองสาวโบกมือลากัน รียานั่งรถไฟฟ้าเพื่อกลับไปคอนโดที่เธอพักอยู่ หญิงสาวยังคงเหม่อลอย ในใจครุ่นคิดแต่เรื่องที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเธอกับพี่เขย ซึ่งในใจเธอรู้สึกผิดที่วันนั้นเผลอตัวเผลอใจ ใจง่ายไปให้ท่าเขา ถ้าเธอรู้แต่แรกว่าเขาคือแฟนพี่สาว เธอจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด ร่างเล็กอวบอั๋นผิวพรรณแตกเนื้อสาวในชุดนักศึกษารัดรูป กระโปรงทรงเอสั้นเลยเข่า เดินเข้าไปในลิฟต์ เมื่อถึงชั้น4 เธอก็เดินออกจากลิฟต์ไปแตะคีย์การ์ดเปิดเข้าห้อง ร่างเล็กนอนคว่ำหน้าราบไปกับที่นอน ด้วยความเหนื่อยล้าหญิงสาวจึงหลับไปโดยที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุด บริษัทของกันต์ "เอวาครับ วันนี้ผมไม่ได้ไปส่งคุณที่บ้านนะครับ ผมต้องไปดูรถของคุณแม่ที่อู่ซ่อมรถแถวบางนาน่ะ" "ไม่เป็นไรค่ะ เอวากลับเองได้ค่ะ" เอวายิ้มหวานให้กับคู่หมั้น "ถ้าถึงบ้านแล้วโทรมาบอกผมด้วยนะครับ ผมเป็นห่วง" "ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ" "ครับ" ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนถึงข้อศอก กางเกงสแล็คสีดำ เดินเข้าลิฟต์ลงไปที่ลานจอดรถของบริษัท รถสอร์ตหรูสองประตูสีดำ ขับไปตามเส้นทางพระรามสาม มุ่งหน้าไปทางซอยสุขุมวิท นับตั้งแต่วันที่กันต์ได้เจอรียาเพียงไม่กี่นาทีในงานหมั้น ใบหน้ารียาเข้ามารบกวนจิตใจของเขาจนว้าวุ่น โดยเฉพาะก่อนนอน ใบหน้าหวานของสาวน้อยจะแว๊บเข้ามาในความคิดของเขาเสมอ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นหลังจากที่เขาก้าวขาออกจากคอนโดนั้นไป เขาไม่เคยนึกถึงรียา ไม่เคยจดจำและลืมมันเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แต่ตอนนี้ สิ่งที่เขากำลังคิดคือ ต้องพยายามนึกถึงเส้นทางไปคอนโดของรียาให้ได้ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก สิ่งเดียวที่เขาคิดได้คือ โทรหาพ่อตา (ครืด ครืด ครืด) "ฮัลโหล ว่าไงเหรอกันต์ " "คุณพ่อสะดวกคุยไหมครับ ผมมีเรื่องจะรบกวนสอบถามคุณพ่อน่ะครับ" "ว่ามาเลยลูก" "เอ่อ! คือน้องชายของเพื่อนผมเขากำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เขาต้องการที่พักเป็นคอนโดแถวสุขุมวิท คุณพ่อมีคอนโดไหนแนะนำบ้างไหมครับที่สะอาดและค่อนข้างปลอดภัย ผมเคยได้ยินเอวาบอกว่าพ่อไปหาน้องสาวแถวสุขุมวิท คุณพ่อน่าจะพอรู้จักแถวนั้นพอสมควร ช่วยแนะนำได้ไหมครับ ผมจะได้บอกเพื่อนพาน้องเขาไปดู" "พ่อไม่รู้จักแถวนั้นเท่าไหร่ พ่อรู้จักแค่คอนโดที่รียาพัก อยู่ซอย26 ขับเข้าไปไม่ไกลคอนโดจะอยู่ซ้ายมือ พ่อจำชื่อไม่ได้ จำได้แต่สถานที่ บอกให้เขาลองขับรถไปหาดูนะ" "ครับคุณพ่อ ผมจะบอกเขาให้เข้าไปดู แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ" จบสายสนทนา กันต์ยิ้มออกมาอย่างคนโล่งอก หลังจากที่เขาว้าวุ่นครุ่นคิดอยู่นาน รถสปอร์ตหรูขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถชั้นล่าง แต่เขาไม่สามารถขึ้นไปหารียาได้ เนื่องจากไม่มีคีย์การ์ด "เอ่อ...คุณครับรบกวนหน่อยสิครับ ผมจะไปหาน้องสาวที่ชั้น4 โทรหาน้องไม่รับสาย ผมไม่มีคีย์การ์ด รบกวนคุณได้ไหมครับ" "ไปค่ะ ฉันอยู่ชั้น4พอดี " กันต์เดินตามผู้หญิงวัยกลางคนเดินเข้าไปในลิฟต์ ประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้น4 "ขอบคุณนะครับ" "ยินดีค่ะ" ห้อง413 (ก๊อกก๊อกก๊อก) "อื้อ!" รียาลืมตาตื่น เธอหลับยาวตั้งแต่17.30น.จนกระทั่งตอนนี้เป็นเวลา20.20น. (ก๊อกก๊อกก๊อก) รียาเดินไปเปิดประตูด้วยอาการสะลึมสะลือ ในใจคิดว่าคงจะเป็น ลดา ที่มาเคาะประตูเรียกเธอเพื่อชวนไปดื่ม (แกร็ก) ประตูห้องถูกเปิดออก รียาเบิกตากว้างด้วยความตกใจและไม่คาดคิดว่าคนที่หัวใจเธอเรียกร้องหา จะมายืนอยู่หน้าห้อง "คะ..คุณกันต์ มาทำไมคะ" "ผมคิดถึงคุณ รียา!" (พรึ่บ) ร่างหนาพุ่งเข้าไปกอดรียาที่กำลังยืนนิ่งชะงักด้วยความงุนงงและตกใจไม่น้อย สองมือเรียวดันร่างหนาให้ออกห่าง "คุณกันต์ปล่อยเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ คุณกับพี่เอวากำลังจะแต่งงานกัน คุณไม่ควรมาที่นี่อีก" "ผมคิดถึงคุณ ผมพยายามห้ามความรู้สึกตัวเองแล้ว แต่ผมห้ามไม่ได้ ผมน่าจะเจอกับคุณก่อนเจอเอวา" "คุณกันต์อย่าพูดแบบนั้นเลยนะคะ ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แค่คุณยอมรับความจริง แค่เราอยู่กับความเป็นจริงและอยู่กับสิ่งที่ถูกต้อง คุณกันต์ออกไปเถอะค่ะ เราไม่ควรมาเจอกันอีก" "อย่าผลักไสไล่ผมเลยนะรียา เรามารื้อฟื้นความหลังกันเถอะ" "ว้ายยยย!" มือหนาผลักร่างเล็กลงไปกลางเตียงใหญ่ แล้วตามไปขึ้นคร่อมทาบทับ สองมือหนากดข้อมือทั้งสองข้างไว้เหนือศรีษะ จมูกโด่งริมฝีปากมาซุกไซ้สูดดมดูดเลียขบเม้มตามซอกคอขาว "หยุดเถอะค่ะคุณกันต์ รียาขอร้องล่ะค่ะ" -----------------------------
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม