คืนแล้วคืนเล่าที่ฉันต้องทนอยู่ในสภาพที่โดนหมอกระทำ ร่างกายบอบช้ำถูกขังตายไว้ในห้องนอนของหมอ เขาจะมีอะไรกับฉันทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้ง ฉันได้แต่น้ำตาไหลให้กับสิ่งที่เขาทำ เขาไม่เคยคิดจะถามเหตุผล ไม่เคยจะรับฟังอะไร เพียงแค่ฉันเอ่ยปาก เขาก็จะโมโหไม่มีสติรับฟังอะไรแล้ว
แกร่ก!!
ทันทีที่ได้ยินเสียงคนเปิดประตูฉันก็รีบหาที่หลบโดยสัญชาตญาณเพราะฉันรู้ดีว่าตอนนี้เขากลับมาแล้ว ฉันนอนขดตัวอยู่ใต้เตียงด้วยอาการหวาดกลัว นอนมองเขาที่กำลังเดินเข้ามาอยู่ใต้เตียง กลิ่นบุหรี่และกลิ่นเหล้าของเขามันคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ทุกครั้งที่เขากลับมา เขาจะเมาจนแทบไม่มีสติทุกครั้งไป
"อยู่นี่เอง อยากเล่นซ่อนหาก็ไม่บอก!" หมอก้มลงมาใต้เตียงที่ฉันหลบอยู่ จากนั้นเขาก็แสยะยิ้มออกมาแล้วเอื้อมมือมากระชากขาฉันอย่างแรงให้ออกจากใต้เตียง
พรึ่บ!!!
“กรี๊ดดดดด!!” ฉันร้องกรี๊ดออกมาเมื่อเขาดึงฉันออกจากใต้เตียง
"จะร้องทำไมหนวกหู!"
"อ
