“ไม่กลัวผีเหรอ?” เสียงถามส่งผลให้คนที่กำลังจะเดินหนีออกไปรับลมด้านนอกถึงกับหยุดฝีเท้า ชะงักพร้อมกับหมุนตัวกลับทันที
“ที่นี่มี?”
“อ่า” ได้ผลนะ ลิเดียร์เริ่มออกอาการกลัวขึ้นมาทันที
“อยู่ในที่ต่างถิ่นใครเขาให้พูดเรื่องนี้กัน”
“รู้ ที่พูดก็เพราะตรงนี้มันเป็นเธอไง กลัวเธอเจอ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนอีก”
“บ้าที่สุดเลย” คนตัวเล็กเดินลิ่วเข้ามาฟาดกำปั้นลงบนแผงอกกว้าง สีหน้าถึงจะยังโกรธมาก แต่ก็แสดงออกว่าเธอต้องการเขาที่ตอนนี้เป็นที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียวเช่นกัน
“ถ้ากลัว เราก็ต้องอยู่แบบสงบสุขไหม”
“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วไหม ทุกอย่างมันเป็นความผิดของเธอ”
“ขอโทษได้ไหมล่ะ” คำพูดของลีโอส่งผลให้คนฟังชะงัก หัวใจดวงน้อยพานเต้นไม่เป็นส่ำ ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องเงียบมาก ได้ยินเสียงพูดคุยของกันและกันอย่างชัดเจน
“ขอโทษที่ทำให้เธอไม่โอเคนะ”
“ตอนนี้มันหลายเรื่องเลยนะ”
“ขอโทษรวดเดียวเลยได้ไหมล่
