ควันขาวคลุ้งลอยกระจายอยู่ในอากาศขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ในระดับเดียวกับโทรศัพท์ นิ้วยาวเหยียดแตะรูปถ่ายที่เพิ่งถ่ายมาหมาดๆ สำรวจทุกอย่างจนถีถ้วนก่อนจะกดส่งหาใครบางคนที่เขากำลังรอเอาคืนมันอยู่
กูเจ็บแค่นี้แต่เจ็บแค่กาย ชักอยากรู้ว่าคนที่มันเจ็บหัวใจมันจะเป็นแบบไหน ดิ้นได้นะ และถ้าคราวนี้ดิ้นมาหากูอีก กูจะเอาคืนให้สาสมเลยเหมือนกัน
ก๊อก~ ก๊อก~
เสียงเคาะประตูกระจกส่งผลให้ลีโอดับหน้าจอโทรศัพท์อัตโนมัติ เห็นเป็นคนที่เพิ่งมีอะไรกันไปเมื่อกี้ที่ยืนรออยู่ ในมือถือน้ำดื่มพร้อมยาแก้ปวดในมือ
“ว่า?”
“เราเอายามาให้ เธอต้องใช้หน้าตาทำงานไม่ใช่เหรอ”
“อ่า” ลีโอตอบรับส่งๆ รีบสูบบุหรี่ให้เสร็จก่อนจะดับมันเพราะเห็นเธอนิ่วหน้าอยู่บ่อยครั้ง แสดงออกว่าไม่ชอบกลิ่นบุหรี่แต่ก็ยังทนยืนอยู่ตรงนี้ไม่ยอมหนีไปไหนเลย
“ในถุงยามียาสำหรับทาด้วยนะ แต่ยังใช้ตอนนี้ไม่ได้ ต้องรอให้แผลแห้งก่อน แต่แน่ใจแล้วใช่ไหมว่าไม
